Al-Ghazali | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Tus[1], 1058[2] |
Nacionalidá | Imperiu selyúcida |
Residencia |
Nishapur (es) Bagdag Damascu Xerusalén |
Muerte | Tus[1], 19 d'avientu de 1111 (52/53 años) |
Sepultura | Mashhad (es) |
Familia | |
Hermanos/es |
|
Estudios | |
Llingües falaes |
persa[1] árabe[3] |
Alumnu de |
Al-Juwayni (es) Abū ‘Alī al-Fadl b. Muhammad al-Fāramidhī |
Profesor de | Abu Bakr ibn al-Arabi (es) |
Oficiu | filósofu, mutakallim (es) , autobiógrafu, poeta, alfaquí (es) , journal editor (en) , periodista, sufí (es) |
Llugares de trabayu | Siria |
Emplegadores | Al-Nizamiyya de Bagdad (es) |
Trabayos destacaos |
The Alchemy of Happiness (en) La incoherencia de los filósofos (es) El resurgimiento de las ciencias religiosas (es) The Moderation in Belief (en) On Legal theory of Muslim Jurisprudence (en) |
Creencies | |
Relixón |
islam sunismu Sufismu Ashariyyah (es) [4] |
Abū Ḥāmid Muḥammad ibn Muḥammad at-Tūsī al-Ghazālī, n'árabe أَبُو حَامِد الغَزَالِيّ, llatinizáu como Algazel (circa 1058, Tus – 19 d'avientu de 1111, Tus), teólogu, xurista, filósofu y místicu d'orixe persa. Escribió El resurdimientu de les ciencies relixoses (Iḥyāʾ ʿulūm al-dīn) que ye considerada como la obra más importante de la espiritualidá islámica y ye la más lleida nel mundu musulmán dempués del Corán.