Concerto

Constantin Sandu yn canu concerto i'r piano

Mae concerto yn gyfansoddiad cerddorol sy'n cynnwys tri symudiad, yn gyffredinol, lle mae cerddorfa neu fand cyngerdd yn cyfeilio i un offeryn unigol (er enghraifft, piano, ffidil, sielo neu ffliwt). Derbynnir bod ei nodweddion a'i ddiffiniad wedi newid dros amser. Yn y 17 ganrif, roedd gwaith sanctaidd ar gyfer lleisiau a cherddorfa fel arfer yn cael ei alw'n concerto, fel yr adlewyrchir gan ddefnydd J. S. Bach o'r teitl "concerto" ar gyfer llawer o gynyrchiadau byddai'n cael eu galw'n cantatau bellach.[1][2]

Mae'r gair "concerto" yn dod o'r Eidaleg. Mae'n golygu "cytuno" neu "cyd chware". Y lluosog yw "concerti"[3].

Daeth y concerto yn boblogaidd yn ystod yr 17 ganrif yn yr Eidal. Roedd gan ambell i gyngerdd nifer o unawdwyr yn hytrach na dim ond un. Gelwir y math hwn o goncerto yn goncerto grosso.

  1. Wolf, Eugene K., Concerto, yn Randel, Ed., 1986, tud 186–191
  2. Randel, Don Michael, Ed., 1986, The New Harvard Dictionary of Music, Harvard University Press, Cambridge, MA a Llundain.
  3. Y Termiadur addysg #Concerto adalwyd 12 Hydref 2018

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in