Depolarizacija

U biologiji, depolarizacija ili hipopolarizacija^[1][2] je unutarćelijska promjena tokom koje ćelija prolazi kroz promjenu u distribuciji električnog naboja, što rezultira manjim negativnim nabojem unutar ćelije u odnosu na vanjski. Depolarizacija je neophodna za funkciju mnogih ćelija, međućelijsku komunikaciju i cjelokupnu fiziologiju organizma.

Većina ćelija viših organizama održava unutrašnje okruženje koje je negativno naelektrisano u odnosu na spoljašnjost ćelije. Ova razlika u naboju naziva se ćelijski membranski potencijal. U procesu depolarizacije negativni unutrašnji naboj ćelije privremeno postaje pozitivniji (manje negativan). Ovaj pomak sa negativnog na pozitivniji membranski potencijal događa se tokom nekoliko procesa, uključujući akcijski potencijal. Tokom akcijskog potencijala, depolarizacija je toliko velika da razlika potencijala kroz ćelijsku membranu nakratko obrće polarnost, pri čemu unutrašnjost ćelije postaje pozitivno naelektrisana.

Promjena naboja obično nastaje zbog priliva natrijevih iona u ćeliju, iako može biti posredovana prilivom bilo kojeg tipa kationa ili izlivom bilo kojeg tipa aniona. Suprotnost depolarizaciji naziva se hiperpolarizacija.

Upotreba termina "depolarizacija" u biologiji razlikuje se od njegove upotrebe u fizici, gdje se odnosi na situacije u kojima bilo koji oblik polarnost (prisustvo bilo kakvog električnog naboja, bilo pozitivnog ili negativnog) mijenja se na vrijednost nula.

Depolarizacija se ponekad naziva "hipopolarizacija"^[1][2] (za razliku od hiperpolarizacije).

1. ^ ^{a b} Zuckerman, Marvin (31. 5. 1991). Psychobiology of Personality (jezik: engleski). Cambridge University Press. ISBN 9780521359429.
2. ^ ^{a b} Gorsuch, Joseph W. (1. 1. 1993). Environmental Toxicology and Risk Assessment: 2nd volume (jezik: engleski). ASTM International. ISBN 9780803114852.