Back نموذج القطاعات الثلاث Arabic Трисекторна хипотеза Bulgarian তিন-ক্ষেত্র প্রতিমান Bengali/Bangla Hipòtesi dels tres sectors Catalan بیردۆزی سێ جۆرەکەی کەرتی کار CKB Tre-sektor-hypotesen Danish Drei-Sektoren-Hypothese German Three-sector model English Hipótesis de los tres sectores Spanish Hiru sektoreen hipotesia Basque
| Ekonomiese sektore |
|---|
| Drie-sektore-hipotese |
|
Primêre sektor: grondstowwe Sekondêre sektor: vervaardiging Tersiêre sektor: dienste |
| Bykomende sektore |
|
Kwaternêre sektor: inligtings-dienste Kwinêre sektor: menslike dienste |
| Teoretici |
| AGB Fisher · Colin Clark · Jean Fourastié |
| Sektore volgens eienaarskap |
| Sake sektor · Private sektor · Openbare sektor · Vrywillige sektor |
Die driesektormodel in ekonomie verdeel ekonomieë in drie aktiwiteitsektore: ontginning van grondstowwe (primêr), vervaardiging (sekondêre) en diensbedrywe wat bestaan om die vervoer, verspreiding en verkoop van goedere wat in die sekondêre sektor (tersiêre) vervaardig word te fasiliteer ).[1] Die model is ontwikkel deur Allan Fisher,[2][3][4] Colin Clark,[5] en Jean Fourastié[6] in die eerste helfte van die 20ste eeu, en is 'n voorstelling van 'n industriële ekonomie. Dit is gekritiseer as onvanpas as 'n voorstelling van die ekonomie in die 21ste eeu.[7]
Volgens die driesektormodel verskuif die hooffokus van 'n ekonomie se aktiwiteit van die primêre, deur die sekondêre en uiteindelik na die tersiêre sektor. Lande met 'n lae inkomste per capita is in 'n vroeë toestand van ontwikkeling; die grootste deel van hul nasionale inkomste word verkry deur produksie in die primêre sektor. Lande in 'n meer gevorderde toestand van ontwikkeling, met 'n medium nasionale inkomste, genereer hul inkomste meestal in die sekondêre sektor. In hoogs ontwikkelde lande met 'n hoë inkomste oorheers die tersiêre sektor die totale uitset van die ekonomie. Die opkoms van die post-industriële ekonomie waarin 'n toenemende deel van ekonomiese aktiwiteit nie direk verband hou met fisiese goedere nie, het daartoe gelei dat sommige ekonome die model uitbrei deur 'n vierde kwaternêre of vyfde quinêre sektore by te voeg, terwyl ander opgehou het om die model te gebruik.
- ↑ Kjeldsen-Kragh, Søren (2007). The Role of Agriculture in Economic Development: The Lessons of History. Copenhagen Business School Press DK. p. 73. ISBN 978-87-630-0194-6.
- ↑ Fisher, Allan G. B. (1935). The Clash of Progress and Security. London: Macmillan. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Julie 2019. Besoek op 13 Julie 2019.
- ↑ Fisher, Allan G. B. (1939). "Production, primary, secondary and tertiary". Economic Record. 15 (1): 24–38. doi:10.1111/j.1475-4932.1939.tb01015.x. ISSN 1475-4932.
- ↑ Fisher, Allan G. B. (1946). Economic Progress And Social Security. London: Macmillan. Besoek op 14 Julie 2019.
- ↑ Colin Clark (1940). The Conditions of Economic Progress. London: Macmillan. Besoek op 13 Julie 2019.
- ↑ Fourastié, Jean (1949). Le grand espoir du XXe siècle: Progrès technique, progrès économique, progrès social (in Frans). Paris: Presses universitaires de France.
- ↑ Schafran, Alex; McDonald, Conor; López-Morales, Ernesto; Akyelken, Nihan; Acuto, Michele (2018). "Replacing the services sector and three-sector theory: urbanization and control as economic sectors". Regional Studies. 52 (12): 1708–1719. Bibcode:2018RegSt..52.1708S. doi:10.1080/00343404.2018.1464136. S2CID 158415916. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Augustus 2022. Besoek op 1 Januarie 2021.