Infinitivu

En gramática, l'Infinitivu ye una forma verbal non finita qu'exhibe carauterístiques propies d'un sustantivu y escarez de dalgunos de les traces típiques d'un verbu (como la espresión de categoríes, por casu: la persona, la manera, etc.).^[1] Por convención lexicográfica, l'infinitivu ye en munches llingües (como en castellán) la forma usada pa enunciar un verbu, y por tanto la qu'apaez como entrada o lema del diccionariu. Exemplos d'infinitivu n'español son:

• Querer ye poder
• El comer y el tascar tou ye empezar.
• Ver pa creer

Sicasí, non siempres l'infinitivu presenta toes estes carauterístiques nun idioma en particular. Hai idiomes ensin un infinitivu estrictu, como'l griegu modernu, qu'usen diverses estratexes pa asitiar un verbu nuna oración sustantiva.

1. ↑ Nikolaeva, Irina 2007 Finiteness.