Monorym

Monorymwiersz, w którym w każdym wersie powtarza się ten sam rym[1].

Monorym był szeroko wykorzystywany w poezji średniowiecznego Wschodu (jest wykorzystywany w niektórych układach stroficznych wschodniej poezji, np. gazeli) i w szeregu europejskich średniowiecznych tradycji poetyckich (np. w walijskiej). Stosunkowo krótkie monorymy można znaleźć w poezji narodowej, w tym w rosyjskiej. Jak wskazuje Michaił Gasparow, najwcześniejszym sposobem regularnego użycia rymu, a zatem, z pojawieniem się bardziej złożonych schematów, „monorymy stały się rzadkością i używanie ich zwykle było motywowane treścią wersów”[2]. W rosyjskiej tradycji literackiej monorymy pisali Aleksandr Sumarokow, Afanasij Fiet, Aleksiej Apuchtin, Fiodor Sołogub, Nikołaj Asiejew, Władimir Wysocki[3] i inni.

  1. Monorym. Słownik języka polskiego.
  2. М. Л. Гаспаров. Монорим // Гаспаров М. Л. Русские стихи 1890-х – 1925-го годов в комментариях. – М.: Высшая школа, 1993. – С. 152.
  3. Игорь Сухих. На разрыв аорты (1960—1980. Песни-баллады В. Высоцкого) // «Звезда», 2003, № 10.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy