Back نومادا ARZ Nomada CEB Wespenbienen German Nomada English Nomada (insecto) Spanish Nomada (generoa) Basque Kiertomehiläiset Finnish Nomada French Abella avespa Galician Vepsebier NB
| Nomada | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| gewone dubbeltand (Nomada ruficornis) | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||||
| Nomada Scopoli, 1770 | |||||||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||||||
| Apis ruficornis Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Nomada op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Nomada is een geslacht van vliesvleugelige insecten uit de familie van de bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam is gepubliceerd in 1770 door Giovanni Antonio Scopoli.[1] Ze worden "wespbijen" genoemd omdat ze uiterlijk een oppervlakkige gelijkenis vertonen met wespen door hun geel-zwarte tekening. De grootte van de bijen varieert van circa 3 mm (Nomada penangensis) tot 16 mm (Nomada coxalis).[2]
Nomada-soorten zijn nestparasieten of "koekoeksbijen". De wijfjes leggen een of twee, soms tot vier eitjes in het nest van een andere bijensoort, gewoonlijk een die nesten maakt in de bodem zoals de zandbijen. De eerste larve die uitkomt doodt de andere en de larve of het ei van de gastheersoort en voedt zich dan met de voedselvoorraad die de andere bij in het nest heeft aangebracht. De volwassen insecten voeden zich met nectar en stuifmeel, maar kunnen er geen verzamelen.
Nomada is het enige geslacht in de geslachtengroep Nomadini, met ongeveer 700 beschreven soorten. Het geslacht komt over de gehele wereld voor, Antarctica uitgezonderd. De meeste soorten komen voor op het noordelijk halfrond.
De gewone dubbeltand (Nomada ruficornis), de typesoort van het geslacht, parasiteert het roodgatje Andrena haemorrhoa.
De grote wespbij (Nomada sexfasciata) is een parasiet van langhoornbijen (Eucera), waaronder de gewone langhoornbij (Eucera longicornis).[3]
- ↑ Ioann. Ant. Scopoli. Annvs IV. Historico-Natvralis. Lipsiae, 1770, blz. 44.
- ↑ Charles D. Michener. The Bees of the World, Vol. 1 (2000), blz. 624. ISBN 0801861330
- ↑ Nederlandse bijen en hun relaties: wespbijen