Back بروتوكول أوث Arabic OAuth Azerbaijani ওঅথ Bengali/Bangla OAuth Catalan OAuth Czech OAuth German OAuth English OAuth Spanish OAuth Basque OAuth Finnish
OAuth (اُآت) یا احراز هویت باز ، یک قرارداد باز است که به کاربران خدمات اینترنتیِ بکارگیرندهٔ آن اجازه می‌دهد اطلاعات کاربری‌شان را بدون نیاز به دادن گذرواژه و نام کاربری، به صورت امن، با خدمات دیگر به اشتراک بگذارند. برخی از وب‌گاه‌های مهم از جمله توییتر از اُآذ پشتیبانی می‌کنند، و برای ارتباط از طریق آن کتابخانه‌هایی در زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف وجود دارد.[۱] اآذ یک سازوکار کسب اجازه را معین می‌کند که از راه آن خدمات دیگر اجازه می‌یابند کارهای مشخصی را از طرف کاربر انجام دهند.[۲]
اُآذ اجازه‌ها را از راه توکن‌ها دسترسی[و ۱] صادر می‌کند. این قرارداد مشخص می‌کند که یک کارخواه (کلاینت)چگونه باید از کارساز (سرور)درخواست توکن دسترسی را نماید و چگونه در زمان لازم آن را ارائه نماید.[۳]
نسخهٔ ۱ اُآذ در اواخر سال ۲۰۰۶ میلادی ایجاد شد و هم‌اکنون نسخهٔ ۲ آن نیز ارائه شده است که با نسخهٔ یک سازگاری عقب‌رو ندارد.[۴]
- ↑ Campesato and Nilson, Web 2.0 Fundamentals: With AJAX, Development Tools, and Mobile Platforms, 269.
- ↑ Boyd, Getting Started with OAuth 2.0, VII.
- ↑ Lakshmiraghavan, Pro ASP.NET Web API Security: Securing ASP.NET Web API, 227.
- ↑ Lakshmiraghavan, Pro ASP.NET Web API Security: Securing ASP.NET Web API, 227.
<ref> برای گروهی به نام «و» وجود دارد، اما برچسب <references group="و"/> متناظر پیدا نشد. ().