Polygynandrie

Polygynandrie is een paringssysteem waarbij zowel mannetjes als vrouwtjes meerdere paringspartners hebben tijdens een broedseizoen.^[1] Bij de geslachtelijke voortplanting van diploïde dieren worden door mannelijke en vrouwelijke dieren verschillende paringsstrategieën gebruikt omdat de kosten van gameetproductie voor mannelijke dieren lager zijn dan voor vrouwelijke dieren.^[2] Aangenomen wordt dat de verschillende paringsstrategieën die door mannelijke en vrouwelijke dieren worden toegepast, het resultaat zijn van reproductieve conflicten, zowel ecologisch als sociaal.^[2]

Reproductieve conflicten in dierpopulaties kunnen ontstaan doordat individuen niet genetisch identiek zijn en verschillende optimale strategieën hebben om hun fitheid te maximaliseren; en vaak blijkt dat reproductieve conflicten ontstaan als gevolg van een dominantiehiërarchie waarin de gehele of een groot deel van de reproductie door slechts één individu wordt gemonopoliseerd. Bij de wesp Polistes carolina wordt bepaald wie onder vrouwelijke wespen dominante koningin wordt door degene die het eerst bij het nest arriveert, en niet door de grootste stichteres, van wie wordt verwacht dat ze de beste is in vechten. In een onderzoek naar de alpenheggenmus (Prunella collaris) leidde de nabijheid en het delen van gebieden op de bergtoppen van de Franse Pyreneeën tot een polygynandrisch paarsysteem, waarbij twee tot vier mannetjes paren met twee tot vier vrouwtjes in dezelfde buurt.

Polygynandrie is een manier om een polygaam paarsysteem te beschrijven, met meerdere mannen en vrouwen. Wanneer vrouwtjes meerdere paringspartners hebben, staat dit bekend als polyandrie, en wanneer mannen meerdere paringspartners hebben, staat dat bekend als polygynie. Elk geslacht heeft potentiële voordelen als het om promiscuïteit gaat; vrouwtjes, vooral degene met genetisch 'inferieure' sociale partners, hebben de kans om de genetische kwaliteit van hun nakomelingen te vergroten^[3], terwijl mannetjes de eieren van veel andere partners kunnen bevruchten.^[1] In wezen is het ideale paringsgedrag voor mannetjes om promiscue te zijn in plaats van monogaam (waar ze maar één paringspartner hebben), omdat dit leidt tot meer nakomelingen, en deze mannetjes monopoliseren hun vrouwelijke partners door hen fysiek te beletten met andere mannetjes te paren.^[2] Aan de andere kant profiteren vrouwtjes van polyandrie, omdat ze meer nakomelingen krijgen.^[3]

1. ↑ ^{a b} Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam Davies2012
2. ↑ ^{a b c} Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam Halley2016
3. ↑ ^{a b} Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam Bellamy2011