Priscilianu

Priscilianu (muertu c. 385) foi un noble hispanorromanu que desarrolló una forma perestricta d'ascetismu cristianu. Convirtióse n'obispu d'Ávila en 380, el mesmu añu nel que delles práutiques de los sos seguidores, como la d'axuntase en villae nel campu en vez d'asistir al cultu nes ilesies, foron denunciaes nel Conceyu de Zaragoza. Les tensiones ente Priscilianu y los obispos que s'oponíen a la so visión del cristianismu, entemecíes con intrigues polítiques, continuaron hasta que, alredor del añu 385, foi acusáu de bruxería y executáu por orden del emperador Máximu. El priscilianismu, un movimientu ascéticu nomáu asina n'honor a elli, continuó n'Hispania y la Galia hasta finales del sieglu VI. Los Tractates (trataos) que ficieron de fundamentu teóricu d'esa doctrina, escritos por elli y los sos discípulos, tuvieron perdíos hasta 1885, y foron publicaos en 1889.