Szarlotka

Zobacz też: Szarlotka – osada w Polsce.

Szarlotka

deser
Typowa polska szarlotka – masa jabłkowa na kruchym cieście, pokryta warstwą piany z białek i warstwą ciasta startego na tarce
Inne nazwy	jabłecznik
Rodzaj	placek, ciasto deserowe
Kuchnia	polska
Miejsce powstania	Polska
Obróbka żywności	pieczenie
Składniki
ciasto kruche i owoce (jabłka)
Teksty w Wikiźródłach

Zobacz multimedia związane z tematem: ciasta jabłkowe

Zobacz hasła szarlotka i jabłecznik w Wikisłowniku

Szarlotka – wyrób cukierniczy w postaci placka z ciasta kruchego i owoców, zazwyczaj jabłek. W przypadku zastosowania jabłek, stosowane są zamiennie – zależnie od regionu Polski – nazwy „szarlotka” i jabłecznik^[1][2].

Według polskich podręczników do gastronomii, jabłeczniki (szarlotki) to placki z nadzieniem z kwaśnych jabłek, znajdującym się między dwiema warstwami ciasta kruchego (w tym półkruchego)^[3]. Powierzchnię takich „podręcznikowych” jabłeczników wykańcza się pomadą, gruboziarnistym cukrem kryształem i bitą śmietanką lub cukrem pudrem^[3]. Gotowy placek kroi się przed podaniem na kwadratowe kawałki^[3].

Jabłka na szarlotkę mogą być surowe (w kawałkach) lub przetworzone. Do jabłek w polskiej szarlotce dodawane są przyprawy korzenne, najczęściej cynamon^[3][1], czasem też goździki^[4]. Jabłecznik często podaje się gdy jest jeszcze gorący, z lodami waniliowymi^[5].

Oprócz jabłek, do przygotowania szarlotki używać można gruszek, brzoskwiń, moreli, śliwek i innych owoców, a jako dodatku rodzynek.

W dawnej kuchni polskiej marmoladę jabłkową przekładano innymi owocami lub konfiturami^[2]. Zamiast kruchego ciasta stosowano chleb, grzanki lub sucharki^[2].