E Gliiderig vum alemannische Sprochrüüm isch vu verschiidene Sprochwisseschaftler versuecht wore. Bi däne Gliiderigsversuech ischs drum gange, weli Deil vum Alemannische wäge bsundere Eigeschafte nächer zämme ghere un gegeniber andere e erkännbari un abgränzbari Eiheit bilde. D Begrindige fir d Iiteilige hän alliwiil sprochligi Erschiinige as Grundlag, bi e Deil Autore kumme do drzue aü hischtorischi territoriali Abgränzige ins Spiil.
Wel d alemannische Dialäktspiilarte äng mit enander verwandt un aü iber schiinbari Innegränze ewäg viilfach mitenander verwobe sin, ka jedi Gliiderig agfochte wäre. Des isch aü gschäh; so het dr Ernst Ochs 1921 gege dr Vorschlag vum Karl Bohnenberger (1905) gstritte; dr Bohnebärger het zruck gää (1924); dr Friedrich Maurer het 1942 alli vorüsgangene Vorschleg gritisiärt.
Dr Nutze vu däne Gliiderige isch druf bschränkt, ass mer si in Diskussione iber d alemannische Dialäktspiilarte as grobi Oriäntiärigshilf verwändet.