Petrarca, Francesco (Arezzo, 20 de xunetu de 1304 - Aqua, 18 o 19 de xunetu de 1374). Llíricu ya humanista italianu, la so poesía influyó n'autores comu Lope de Vega, Francisco de Quevedo, Luis de Góngora (n'España), William Shakespeare y Edmund Spenser, n'Inglaterra. Tan influyente como les nueves formes que traxo a la poesía, foi la so conceición humanista, na que se xunía'l cristianismu cola cultura clásica.
Petrarca vivió demientres la so infancia n'Avignon, Francia, estudió na Universidá de Boloña y tornó a Avignon, a la muerte del so pá, ya fizo los votos eclesiásticos menores. En 1327, vio por primer vegada a Laura, la muyer qu' idealizaría nos sos poemes. Yera la dama Laure de Noves. Por ella sintió una pasión pura y constante, como la que Dante Alighieri sintiera por Beatrice Portinari, la Beatrice de "La divina comedia".
La so vida trescurrió al serviciu de la Ilesia y de la poderosa familia Visconti. Viaxó de vezu per Europa y convirtióse en poeta llaureáu pol Senáu de Roma.
L'alcuentru con Giovanni Boccaccio, en Florencia, foi decisivu pa les sos idees humanistes. Foron les figures principales del movimientu qu'intentó xunir el paganismu coles idees del cristianismu. Per otru llau, Petrarca predicó la xunión de toa Italia pa recuperar el grandor que tuviera na dómina del Imperiu Romanu.
La so obra principal ye'l "Cancioneru", espublizáu orixinariamente col nome de "Rime in vita e morta de Madonna Laura" y que foi enanchando col trescursu los años. Ye equí onde Laura se constitúi nel oxetu idealizáu del so amor, representante de les virtúes cristianes y de la guapura de l'antigüedá. Posteriormente denomaríese Cancioneru petrarquista a les coleiciones de poemes llíricos creaes por estremaos autores a mena del Canzoniere de Petrarca.
Pocu enantes de la so muerte, espublizó los "Trunfos", dedicaos a esaltar la elevación del ánima humana haza Dios.
Petrarca foi autor tamién del poema épicu "Africa", dedicáu al conquistador romanu Escipión l'Africanu, y d'una coleición de biografíes de personaxes ilustres. Escribió églogues y epístoles y un eloxu de la vida retirada, "De vita solitaria".
Los poemes del "Cancioneru" foron escritos n'italianu. Les sos primeres composiciones, "Africa" y la so primer prosa, en cambéu, taben escritos en llatín.
L'emplegu del versu d'once sílabes (endecasílabu) y los sos perfeutos sonetos encandilaron a poetes de los dos sieglos siguientes y tuvieron influyencia nel Sieglu d'Oru español, anque dellos autores refugáranlos y xulgaranlos comu estranxerizantes.