Rigveda

Rigveda

ऋग्वेद
Tipu	Textos del hinduismo (es) , himnu relixosu, Sruti (es) y miscellany (en)
Estáu	India
Llingua orixinal	Sánscrito védico (es)
Xéneru artísticu	lliteratura relixosa y llibru relixosu
Creación	1500 edC
Autor	Rishi (es)
Serie
Parte de	Vedes

Hinduismu

Doctrines Nyāyá • Vaiśyṣika Sāṃkhya • Yoga Mīmāṃsā • Veiānta Āgama • Tantra • Sūtra Stotra • Advaita

Vedes Rigveda • Yajurveda Sāmaveda • Atharvaveda

Upanishad Aitareya Upaniṣad • Bṛhadāraṇyaka Upaniṣad Chandoguia Upanishad • Gopāla Tāpanī Upaniṣad Isha • Kali-Saṇṭāraṇa Upaniṣad Kaṭhai Upaniṣad • Kenopanisad Mandukya Upaniṣad  • Mukhia Upaniṣad Muktika Upaniṣad  • Yogatattva Upanishad

Épica Majabhárata • Ramayana

Otres escritures Smṛti • Śruti Bhagavad Gītā • Purana Sūtres • Pañcaratra Divyaprabandha • Dharma śāstra

El Rigveda (o Ṛgveda) ye'l testu más antiguu de la India; foi compuestu en sánscritu.

Trátase d'una coleición d'himnos compuestos n'antiguu sánscritu védicu, dedicaos a los dioses. Considérase'l más antiguu de los cuatro llibros conocíos como Vedes.

Ye unu de los testos esistentes más antiguos de cualesquier llingua indoeuropea.^[1][2] La evidencia filolóxica y llingüística indiquen que'l Rigveda foi compuestu na rexón del actual Paquistán probablemente ente'l 1500 y el 1200 e. C.,^[3][4][5] anque tamién se postuló un aproximamientu más ampliu ente'l 1700 y el 1100 e. C.^[6][7][8]

Dellos pasaxes xeográficu y etnolóxicu el Rigveda, son prueba de que'l testu podría ser compuestu ente'l 1400 y el 1100 e. C. (el periodu védicu tempranu) na rexón de los Sapta Sindhu ('siete ríos'), nel Panyab (actual Paquistán). Créese que foi calteníu mientres sieglos per tradición oral, y que nun foi puestu por escritu hasta'l principiu de la Edá Media. Los manuscritos más antiguos que se caltienen tán escritos en lletra del sieglu XI de la nuesa era.^{[ensin referencies]}

1. ↑ Delles fontes afirmen que'l testu del Anitta ye'l más antiguu de los testos compuestos n'idioma indoeuropéu.
2. ↑ Mercer Dorson, Richard: History of British Folclor (páx. 126), 1999. ISBN 9780415204774.
3. ↑ Flood, 1996, p. 37.
4. ↑ Witzel, 1995, p. 4.
5. ↑ Anthony, 2007, p. 454.
6. ↑ Oberlies 1998 p. 158
7. ↑ Johnston, Lucas F.; y Bauman, Whitney (2014). Routledge: Science and religion: one planet, many possibilities.
8. ↑ Ta demostráu que los himnos del Rigveda son posteriores a la separación indoirania (idioma indoiranio), qu'asocedió escontra'l 2000 e. C., y probablemente ye posterior a los documentos indoarios de los mitanni (del 1400 e. C.). La mención más antigua del Rigveda n'otres fontes data del 600 e. C., y el testu más antiguu disponible ye del 1200 e. C. Les estimaciones filolóxiques tienden a datar la mayor parte del testu a la segunda metá del II mileniu e. C.:
   • Max Müller: «Dizse que los homes de los himnos del Rigveda daten del 1500 e. C.» («Veda y Vedanta», séptima conferencia en India: qué puede enseñanos: un cursu de conferencies pronunciaes ante la Universidá de Cambridge, Ayalgues del Mundu de los empiezos de la Biblioteca del Congresu, d'Irene O. Chambers y Michael S. Roth. </ ref>
   • Thomas Oberlies (Die Religion des Rgveda, 1998, páx. 158) basáu n'evidencia acumulada» establez un ampliu rangu ente'l 1700 y el 1100 e. C.. Envalora que los himnos más modernos (del llibru 10) fueron compuestos nel 1100 e. C.
   • La Enciclopedia de la cultura indoeuropea, nel artículu «Indo-Iranian languages» (idiomes indoiranios, na páx. 306) da'l rangu de 1500 a 1000 e. C.
   • Tanto Gavin Flood como Witzel dan el rangu ente'l 1500 y el 1200 e. C.
   • Anthony da'l rangu ente'l 1500 y el 1300 e. C.
   Dellos escritores fora de la corriente principal afirmen qu'hai dalguna evidencia astronómica nel Rigveda, que lo data nel 4000 e. C., una fecha correspondiente al Neolíticu (Periodu II y III de finales de la cultura Mehrgarh. Esta idea foi resumida por Klaus Klostermaier nuna presentación en 1998.