Hetiti

Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Hetiti je običan naziv na bosanskom jeziku za starinski narod koji je govorio indoevropski hetitski jezik i osnovao kraljevstvo u Anatoliji sa središtem u gradu Hattusa u 2. mileniju p.n.e.

Ovaj članak nije preveden ili je djelimično preveden. Ako smatrate da ste ga sposobni prevesti, kliknite na "Uredi" i prevedite ga vodeći računa o enciklopedijskom stilu pisanja i pravopisu bosanskog jezika.

Ovom članku potrebna je jezička standardizacija, preuređivanje ili reorganizacija. Pogledajte kako poboljšati članak, kliknite na link uredi i doradite članak vodeći računa o jezičkim i stilskim standardima Wikipedije. Ako niste sigurni kako bi članak trebao izgledati, pogledajte neke od dobrih članaka.

Hetitsko kraljevstvo, koje je na vrhuncu svoje moći vladalo nad središnjom Anadolijom, sjeverozapadnom Sirijom, i većinom Mezopotamije, je postojalo od otprilike 1680 do 1180. p.n.e. Nakon 1180. p.n.e. Hetitska država je raspala u nekoliko neovisnih gradskih-država, neke od kojih su postojale sve do 700. p.n.e.

Hetitsko kraljevstvo, ili barem glavno područje, je bilo zvano Hati. Međutim, važno je prepoznati razliku između Hetita i Hatijaca, naroda koji je ranije živio na istom prostoru sve do početka 2. milenija p.n.e. i koji je govorio hatijski jezik koji nije pripadao indoevropskoj jezičnoj porodici.

Hetiti su prvi indoevropski narod na tlu Male Azije. O njima se zna izuzetno malo. Prva saznanja o Hetitskom carstvu bila su posredstvom Biblije. Dok arheologija nije ustanovljena kao nauka Hetiti su smatrani minornim plemenom prednje Azije. Od 18. vijeka počinje istraživanje Hetitske države da bi u 19. vijeku počelo da se bazira na naučnim metodama. Arheolozi Vinkler i Makridi su početkom 20. vijeka iskopali u Bogaz Keji, u severnoj Turskoj, stari hetitski grad Hatušu. Pronašli su arhiv sa 20 000 dokumenata pisanih klinastim pismom, među kojima je i mirovni sporazum Hatušiliša III i Ramzesa II, koji se čuva u istambulskom muzeju.