Indoiranski jezici

Indoiranski jezici arijski jezici
Regije govorenja	Južna, srednja, zapadna Azija i Kavkaz
Jezička porodica	indoevropski Indoiranski jezici
Prajezik	praindoiranski jezik
Predak	praindoevropski jezik
Podgrupe	indoarijski iranski nuristanski
Jezički kod
ISO 639-5	iir
Glottolog	indo1320
Karta
Geografska distribucija indoiranskih jezika
Također pogledajte: Jezik | Jezičke porodice | Spisak jezika

Indoiranski jezici (također poznati kao Indoiranik jezici^[1][2] ili arijski jezici^[3]) čine najveću i najjugoistočniju postojeću grupu indoevropske jezičke porodice. U grupu spada preko 300 jezika, koje govori oko 1.5 milijardi govornika, pretežno u južnoj Aziji, zapadnoj Aziji i dijelovima srednje Azije, uključujući Indiju, Pakistan, Bangladeš, Iran, Afganistan, Nepal, Tadžikistan, Maldive i susjedne zemlje.

Zajednički predak svih jezika u ovoj porodici zove se praindoiranski, također poznat kao zajednički arijski, koji se govorio otprilike krajem 3. milenijuma pre nove ere u zapadnoj Rusiji. Tri grane modernih indoiranskih jezika su indoarijski, iranski i nuristanski. Četvrta nezavisna grana, dardska, ranije je bila postavljena, ali nedavna istraživanja općenito stavljaju dardske jezike kao arhaične članove indoarijske grane.^[4]

Područja sa indoiranskim jezicima protežu se od Evrope (romski) i Kavkaza (osetski, tatski i tališki), do Mezopotamije (kurdski jezici, zaza-goranski i sjevernokurdski, odnosno kurmandži dijalektni kontinuum)^[5] i Irana (perzijski), na istok do Xinjianga (sarikolski) i Assam (asamski), i južno do Šri Lanke (sinhaleški) i Maldiva (maldivski), sa ograncima koji se protežu čak do Okeanije i Kariba za fidžijski hindustanski i karipski hindustanski. Nadalje, postoje velike zajednice dijaspore govornika indoiranskog jezika u sjeverozapadnoj Evropi (Ujedinjeno Kraljevstvo), Sjevernoj Americi (Sjedinjene Američke Države i Kanada), Australiji, Južnoj Africi i u Perzijskom zalivu (Ujedinjeni Arapski Emirati i Saudijska Arabija).

Broj različitih jezika navedenih u Ethnologue-u je 312,^[6] dok je onih priznatih u Glottologu 320.^[7]

1. ^ D. D. Mahulkar (1990). Pre-Pāṇinian Linguistic Studies. Northern Book Centre. ISBN 978-81-85119-88-5.
2. ^ Annarita Puglielli; Mara Frascarelli (2011). Linguistic Analysis: From Data to Theory. Walter de Gruyter. ISBN 978-3-11-022250-0.
3. ^ Jadranka Gvozdanović (1999). Numeral Types and Changes Worldwide. Walter de Gruyter. str. 221. ISBN 978-3-11-016113-7.: "The usage of 'Aryan languages' is not to be equated with Indo-Aryan languages, rather Indo-Iranic languages of which Indo-Aryan is a subgrouping."
4. ^ Bashir, Elena (2007). Jain, Danesh; Cardona, George (ured.). The Indo-Aryan languages. Routledge. str. 905. ISBN 978-0415772945. 'Dardic' is a geographic cover term for those Northwest Indo-Aryan languages which [..] developed new characteristics different from the IA languages of the Indo-Gangetic plain. Although the Dardic and Nuristani (previously 'Kafiri') languages were formerly grouped together, Morgenstierne (1965) has established that the Dardic languages are Indo-Aryan, and that the Nuristani languages constitute a separate subgroup of Indo-Iranian.
5. ^ Chatoev, Vladimir; Kʻosyan, Aram (1999). Nationalities of Armenia (jezik: engleski). YEGEA Publishing House. str. 61. ISBN 978-99930-808-0-0.
6. ^ "Indo-Iranian". Ethnologue. 2023.
7. ^ "Glottolog 4.7 – Indo-Iranian". Glottolog. Pristupljeno 1. 2. 2023.