Oton I, car Svetog Rimskog Carstva

Oton I
Car Svetog rimskog carstva
Vladavina	2. februar 962 - 7. maj 973.
Prethodnik	Berengar I
Nasljednik	Oton II
Krunidba	2. februar 962.
Kralj Italije
Vladavina	25. decembar 961 - 7. maj 973
Prethodnik	Berengar II
Nasljednik	Oton II
Kralj Njemačke
Vladavina	2. juli 936 - 7. maj 973.
Prethodnik	Henrik I
Nasljednik	Oton II
Krunidba	7. august 936.
Vojvoda Saksonije
Vladavina	2. juli 936 - 7. maj 973.
Prethodnik	Henrik I
Nasljednik	Bernard I
Supružnik	Edita Engleska Adelaide Italijanska
Djeca	Wilhelm, nadbiskup Mainza Liutgarde, vojvotkinja Lotaringije Liudorf, vojvoda Švabije Matilda, igumanija Quedlinburga Oton II, car Svetog rimskog carstva
Dinastija	Oton
Otac	Henrik I, kralj Njemačke
Majka	Matilda Ringelheim
Rođenje	23. novembar 912. Wallhausen, Istočna Franačka
Smrt	7. maj 973. Memleben, Sveto rimsko carstvo

Oton I (23. novembar 912 - 7. maj 973)^[1], također poznat kao Oton Veliki, je bio njemački kralj od 936. godine i car Svetog rimskog carstva od 962. do svoje smrti 973. godine. Bio je najstariji sin njemačkog kralja Henrika I i Matilde Ringelheim. Naslijedio je vojvodstvo Saksoniju i kraljevinu Njemačku nakon očeve smrti 936. godine. Nastavio je rad svog oca objedinjavajući sva germanska plemena u jedno kraljevstvo, te je u velikoj mjeri proširio kraljeva ovlaštenja na račun aristokratije. Preko strateških brakova i ličnih imenovanja, Oton je instalirao članove svoje porodice u najvažnija vojvodstva kraljevine. Na taj način je smanjio moć raznih vojvoda koji su bili jednaki sa kraljem. Oton je transformisao Rimokatoličku crkvu u Njemačkoj te podvrgnuo sveštenstvo njegovoj ličnoj kontroli.

Nakon pobjede u kratkom građanskom ratu između buntovnih vojvoda, Oton je pobjedio ugare u bici kod Lechfelda 955. godine, čime je okončao ugarsku invaziju na zapadnu Evropu. Pobjedom nad paganskim ugarima Oton je stekao reputaciju spasitelja kršćanstva čime je osigurao prevlast nad kraljevstvom. Do 961. godine, Oton je osvojio Kraljevinu Italiju i proširio granice svoga carstva na sjeveru, istoku i jugu. Pod pokroviteljstvom Otona i njegovih neposrednih nasljednika procvjetala je ograničena kulturna renesansa, umjetnost i arhitektura. Po uzoru na krunidbu Karla Velikog 800. godine, Oton je krunisan za cara 962. godine od strane pape Ivana XII u Rimu.

Otonova kasnija vladavina je bila u znaku sukoba sa papom i borbama za stabilizaciju njegove vladavine u Italiji. Vladajući iz Rima, Oton je poboljšavao odnose sa Bizantijskim carstvom, koje se protivilo njegovom širenju na jug. Da bi riješio ovaj sukob, bizantijska princeza Teofanija se udala za njegovog sina Otona II u aprilu 972. godine. Oton se u augustu 972. godine konačno vratio u Njemačku i umro u Memlebenu 973. godine. Naslijedio ga je sin Oton II.

1. ^ "Otto I | Holy Roman emperor". Encyclopedia Britannica. Pristupljeno 25. 2. 2016.