Back Süleyman I Afrikaans Süleyman I. ALS ሱለይማን እጹብ ድንቅ Amharic Solimán I o Magnifico AN سليمان القانوني Arabic سليمان القانونى ARZ Solimán el Magníficu AST Sultan Süleyman Qanuni Azerbaijani سلیمان قانونی AZB Сөләймән I Bashkir
| Sulejman I | |
|---|---|
 | |
| Sultan Osmanskog Carstva | |
| Vladavina | 30. septembar 1520. - 7. septembar 1566. |
| Prethodnik | Selim I |
| Nasljednik | Selim II |
| Supružnik | Rokselana Mahidevran[1] Gulfem |
| Djeca | Šehzade Mustafa [1] Šehzade Mahmud[1] Šehzade Ahmed[1] Razije Sultanija[1] Fatma Sultanija[1] Princ Mehmed Princeza Mihrimah Selim II Šehzade Bajazid Šehzade Džihangir Šehzade Abdulah Šehzade Murad |
| Dinastija | Osmanlije |
| Otac | Selim I |
| Majka | Hafsa Hatun |
| Rođenje | 6. novembar 1494. |
| Smrt | 6. septembar 1566 (71 godina) |
Sulejman I (osmanski turski: سلطان سليمان اول; turski: Süleyman I; 6. novembar 1494. - 7. septembar 1566.),[2] poznatiji kao Sulejman Veličanstveni na zapadu i Sulejman Zakonodavac (turski: el-Kanuni) na istoku, je bio najduže vladajući sultan Osmanskog Carstva od 1520. do svoje smrti 1566. Tokom njegove vladavine, Osmansko Carstvo je doseglo svoj vrhunac i postalo svjetska sila.
Kao i većina vladara tog vremena, on je bio s jedne strane nemilosrdan prema onima koje je on smatrao kao prijetnju svojim planovima za uspjeh, ali s druge strane, za razliku od mnogih, imao je duboki interes u ostvarivanju pravde u carstvu kojim je vladao. Uveo je zakone koji su štitili protiv korupcije, protiv koje je bio odlučan u njenom iskorjenjivanju. Mnogi muslimani ga smatraju kao primjer idealnog ili modelom dobrog vladara. Osvojio je ostrvo Rodos, Beograd (pobijedio mađarsku vojsku Ludovika II u Mohačkoj bici (29. august 1526), osvojivši velike dijelove sjeverne Afrike i Transilvaniju. Beč, ipak, nije uspio osvojiti. 1529, pao je obruč oko Beča koji su Osmanlije uspostavile i njihov prodor u centralnu Evropu je zaustavljen. Umro je prilikom opsade Sigeta 1566.
Na granicama svog carstva, teritorijalno širenje i neprijateljstva sa protivničkim silama značilo je da je život bio nestabilan, ali za mnoge u carstvu, uključujući manjine stvarnost je bila pax ottomanica (osmanlijski mir). Sulejman se s pravom može smatrati kao jedan od humanijih vladara u historiji koji je imao dvostruki osjećaj obaveze i odgovornosti prema Bogu i društvu.[3]