Defod yn y calendr litwrgaidd Cristnogol yw'r Grawys (hefyd Garawys) . Mae'n dechrau ar Ddydd Mercher y Lludw ac yn dod i ben tua chwe wythnos yn ddiweddarach, cyn Sul y Pasg. Pwrpas y Grawys yw paratoi'r crediniwr ar gyfer y Pasg trwy weddi, penyd , darostwng y cnawd, edifeirwch pechodau, ymbil, a gwadu'r hunan . Gwelir y digwyddiad hwn yn yr Eglwysi Anglicanaidd, Uniongred Dwyreiniol, Lutheraidd, Methodistaidd, Morafaidd, Diwygiedig, Eglwysi'r Tri Cyngor a'r Eglwys Babyddol.[1][2][3] Mae rhai eglwysi Ailfedyddiedig ac Efengylaidd hefyd yn cadw'r Grawys.[4][5]
Mae'n ymddangos mai 'Caraŵys' oedd ffurf wreiddiol y gair 'Grawys', a'i fod wedi tarddu o'r Lladin Quadragesima sy'n golygu 'deugeinfed'. Daw'r enghraifft gynharaf ohono yn y Gymraeg o'r 12g ac mae ffurfiau tebyg iddo i'w cael mewn ieithoedd Celtaidd eraill: 'koraiz' yn Llydaweg a 'corgus' mewn Hen Wyddeleg.[6]
Yr Wythnos Sanctaidd, gan ddechrau gyda Sul y Blodau, yw wythnos olaf y Grawys. Yn dilyn hanes y Testament Newydd, mae croeshoeliad Iesu yn cael ei goffáu ar ddydd Gwener y Groglith, ac ar ddechrau'r wythnos nesaf mae llawenydd Sul y Pasg yn cofio Atgyfodiad Iesu Grist.
Dros gyfnod y Grawys, byd llawer o Gristnogion yn ymrwymo i ymprydio, yn ogystal ag ildio rhai danteithion a moethusbethau er mwyn adlewyrchu yr aberth a wnaeth Iesu Grist pan aeth i'r anialwch am 40 diwrnod;[7] [8] [9] caiff hyn ei adnabod fel aberth y Grawys.[10] Mae llawer o Gristnogion hefyd yn cyflwyno elfennau o ddisgyblaeth ysbrydol dros gyfnod y Grawys, fel darllen defosiynol dyddiol neu weddïo trwy galendr y Grawys, i ymagosáu at Dduw. [11] [12] Mae Gorsafoedd y Groes, sef coffâd defosiynol o Grist yn cario'r Groes ac o'i ddienyddiad, hefyd yn aml yn rhan o'r Grawys. Mae llawer o eglwysi Pabyddol a rhai eglwysi Protestannaidd yn tynnu blodau o'u hallorau, a chroesau, cerfluniau crefyddol, a symbolau crefyddol cywrain eraill yn cael eu cuddio dan ddeunydd fioled. Ledled y Byd Cristnogol - yn arbennig ymhlith Lutheriaid, Catholigion Rhufeinig ac Anglicaniaid - bydd nifer yn nodi'r tymor trwy ymataliad rhag bwyta cig, . [13] [14]
Yn draddodiadol, mae'r Grawys yn parhau am gyfnod o 40 diwrnod, i goffáu'r 40 diwrnod y treuliodd Iesu ymprydio yn yr anialwch a chael ei demtio gan Satan, yn ôl Efengylau Mathew, Marc a Luc. [15] [16] Gan ddibynnu ar yr enwad Cristnogol ac arferion lleol, daw'r Grawys i ben naill ai ar nos Iau Cablyd,[17] neu ar fachlud dydd Sadwrn y Pasg, gyda dathlu Gwylnos y Pasg.[18] Naill ffordd neu'r llall, mae arferion y Grawys yn cael eu cynnal hyd at nos Sadwrn y Pasg.[19]
This is the day Lent begins. Christians go to church to pray and have a cross drawn in ashes on their foreheads. The ashes drawn on ancient tradition represent repentance before God. The holiday is part of Roman Catholic, Lutheran, Methodist, and Episcopalian liturgies, among others.
Traditionally, Lent was not observed by the Mennonite church, and only recently have more modern Mennonite churches started to focus on the six-week season preceding Easter.
The Lenten fast was retained at the Reformation in some of the reformed Churches, and is still observed in the Anglican and Lutheran communions.CS1 maint: unrecognized language (link)
In many Lutheran churches, the Sundays during the Lenten season are called by the first word of their respective Latin Introitus (with the exception of Palm/Passion Sunday): Invocavit, Reminiscere, Oculi, Laetare, and Judica. Many Lutheran church orders of the 16th century retained the observation of the Lenten fast, and Lutherans have observed this season with a serene, earnest attitude. Special days of eucharistic communion were set aside on Maundy Thursday and Good Friday.CS1 maint: unrecognized language (link)
|access-date=
requires |url=
(help)