Back Vigs Afrikaans AIDS ALS ኤድስ Amharic SIDA AN एड्स ANP إيدز Arabic سيدا ARY ايدز ARZ এইচ.আই.ভি/এইড্‌ছ Assamese Sida AST

AIDS

AIDS
Η κόκκινη κορδέλα, σύμβολο αλληλεγγύης με τους φορείς και αυτούς που νοσούν από AIDS
Ειδικότηταλοιμωξιολογία
Συμπτώματαπυρετός[1], αδενοπάθεια[1], διάρροια[1], λήθαργος[1], απώλεια σωματικού βάρους[1], εξάνθημα[2], Ευκαιριακή λοίμωξη, Σάρκωμα Καπόσι, λέμφωμα, peripheral neuropathy, night sweats[2], μυαλγία[2], Πονόλαιμος[2], κόπωση[2], λεμφαδενική διόγκωση[2], στοματικό έλκος[2] και ρίγος[2]
Ταξινόμηση
ICD-10B20 – B24
ICD-9042-044
OMIM609423
DiseasesDB5938
MedlinePlus000594
eMedicineemerg/253
MeSHD000163
Προειδοποίηση: Η σελίδα χρησιμοποιεί το Πρότυπο:Πληροφορίες ασθένειας με άγνωστη παράμετρο «Width» (αυτό το μήνυμα εμφανίζεται μόνο στην προεπισκόπηση).

Το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS) είναι το τελικό στάδιο της λοίμωξης του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV).[3] Η νόσος παρεμβαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα και παρεμποδίζει τη λειτουργία του, κάνοντας τα άτομα με AIDS περισσότερο ευάλωτα σε λοιμώξεις, όπως ευκαιριακές λοιμώξεις και όγκους που συνήθως δεν προσβάλουν τα άτομα με λειτουργικά ανοσοποιητικά συστήματα. Αυτή η ευπάθεια επιδεινώνεται με την εξέλιξη της νόσου.

Ο HIV μεταδίδεται πρωταρχικά με τη σεξουαλική επαφή, όπως με το πρωκτικό, κολπικό ή στοματικό σεξ, τη μετάγγιση αίματος, τις μολυσμένες υποδερμικές βελόνες, και από τη μητέρα στο παιδί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και τον θηλασμό.[4] Ορισμένα σωματικά υγρά όπως το σάλιο, τα δάκρυα, τα ούρα και ο ιδρώτας δεν μεταδίδουν τον HIV εκτός εάν περιέχουν μικροποσότητες αίματος.[5] Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί επίσης από επαφή ενός βλεννογόνου (δηλ. μιας βλεννώδους μεμβράνης που επικαλύπτει κάποιες κοιλότητες του σώματος, όπως ο βλεννογόνος του στόματος ή του εντέρου) με ένα σωματικό υγρό που περιέχει τον ιό, όπως αίμα, σπέρμα, κολπικά υγρά, προσπερματικά υγρά ή γάλα θηλασμού ενός μολυσμένου ατόμου.

Η προφύλαξη από την HIV λοίμωξη, πρωταρχικά μέσω του ασφαλούς σεξ και των προγραμμάτων ανταλλαγής συρίγγων και βελονών, αποτελεί στρατηγικό κλειδί για τον έλεγχο της νόσου. Δεν υπάρχει θεραπεία ίασης ή προληπτικό εμβόλιο. Παρόλα αυτά η αντιρετροϊκή θεραπεία μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και να οδηγήσει σε ένα προσδόκιμο ζωής κοντά στο φυσιολογικό. Παρότι η θεραπεία αυτή μειώνει τον κίνδυνο θανάτου και επιπλοκών από τη νόσο, τα φάρμακα αυτά είναι υψηλού κόστους και σχετίζονται με παρενέργειες οφειλόμενες αποκλειστικά σε αυτά (οι οποίες πολλές φορές συνδυάζονται με τις παρενέργειες που προκαλεί η χρόνια HIV λοίμωξη).

Ο ιός και η νόσος αναφέρονται συχνά μαζί ως HIV/AIDS. Η νόσος είναι τεράστιο πρόβλημα υγείας σε πολλά μέρη του κόσμου, και θεωρείται πανδημία, δηλαδή μία έκρηξη της ασθένειας που επηρεάζει μια ευρεία περιοχή και εξαπλώνεται ενεργά.[6] Το 2010 περίπου 34 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν HIV λοίμωξη παγκοσμίως.[7] Από αυτούς περίπου 16,8 εκατομμύρια είναι γυναίκες και 3,4 εκατομμύρια είναι κάτω από 15 ετών.[7] Το αποτέλεσμα είναι περίπου 1,8 εκατομμύρια θάνατοι από AIDS το 2010, χαμηλότερα σε σχέση με τα 3,1 εκατομμύρια θανάτους του 2001.[7] Από το 1981, που το AIDS αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά, έως το 2009 προκάλεσε σχεδόν 30 εκατομμύρια θανάτους.[8]

Η γενετική έρευνα δείχνει ότι ο HIV προήλθε από τη Νότια Αφρική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.[9] Το AIDS αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών το 1981 και η αιτία του, ο HIV, αναγνωρίστηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 1980.[10]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 (Τσεχικά, Σλοβακικά) WikiSkripta.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 www.hiv.gov/hiv-basics/overview/about-hiv-and-aids/symptoms-of-hiv. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2021.
  3. ↑ 16th Edition HARRISON’S PRINCIPLES OF Internal Medicine chapter:HUMAN IMMUNODEFICIENCY VIRUS DISEASE: AIDS AND RELATED DISORDERS authors: Anthony S. Fauci, H. Clifford Lane, p=1076
  4. ↑ William N. Rom· Steven B. Markowitz, επιμ. (2007). Environmental and occupational medicine (4η έκδοση). Philadelphia: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 745. ISBN 978-0-7817-6299-1. 
  5. ↑ «HIV and Its Transmission». Centers for Disease Control and Prevention. 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2006. 
  6. ↑ Kallings, L. O. (2008). «The first postmodern pandemic: 25 years of HIV/ AIDS». Journal of Internal Medicine 263 (3): 218–243. doi:10.1111/j.1365-2796.2007.01910.x. ISSN 0954-6820. https://archive.org/details/sim_journal-of-internal-medicine_2008-03_263_3/page/n7. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 UNAIDS 2011 pg. 1–10
  8. ↑ «Global Report Fact Sheet» (PDF). UNAIDS. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Νοεμβρίου 2011. 
  9. ↑ Paul M. Sharp; Beatrice H. Hahn (Σεπτέμβριος 2011). «Origins of HIV and the AIDS Pandemic». Cold Spring Harbor perspectives in medicine 1 (1). doi:10.1101/cshperspect.a006841. PMID 22229120. 
  10. ↑ Robert C. Gallo (2006). «A reflection on HIV/AIDS research after 25 years». Retrovirology 3: 72. doi:10.1186/1742-4690-3-72. PMID 17054781. PMC 1629027. http://www.retrovirology.com/content/3//72. 
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy