Back ASCII ALS أسكي Arabic ASCII AST ASCII Azerbaijani اسکی AZB ASCII Byelorussian ASCII Bulgarian অ্যাস্কি Bengali/Bangla ASCII BS ASCII Catalan

ASCII

Όλοι οι 128 χαρακτήρες ASCII, συμπεριλαμβανομένων των μη εκτυπώσιμων χαρακτήρων (αναπαρίστανται με την συντομογραφία τους).
Οι 95 εκτυπώσιμοι χαρακτήρες ASCII είναι αριθμημένοι από το 0x20 έως το 0x7E (32 έως 126 στο δεκαδικό). Ο χαρακτήρας κενού (space) αρχικά θεωρούνταν μη εκτυπώσιμος.[1]

Ο κώδικας ASCII (προφέρεται: [ˈæski] μεταγραφή: άσκι[2], ακ: American Standard Code for Information Interchange, Αμερικανικός Πρότυπος Κώδικας για Ανταλλαγή Πληροφοριών) είναι ένα κωδικοποιημένο σύνολο χαρακτήρων του λατινικού αλφάβητου όπως αυτό χρησιμοποιείται σήμερα στην Αγγλική γλώσσα και σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες. Χρησιμοποιείται για αναπαράσταση κειμένου στους υπολογιστές, σε συσκευές τηλεπικοινωνίας, καθώς και σε άλλες συσκευές που δουλεύουν με κείμενο. Οι περισσότερες σύγχρονες κωδικοποιήσεις χαρακτήρων βασίζονται στον ASCII, αν και υποστηρίζουν πολύ περισσότερους χαρακτήρες.

Ιστορικά, ο ASCII αναπτύχθηκε από τηλεγραφικούς κώδικες. Η πρώτη εμπορική χρήση του ήταν ως κώδικας ενός τηλέτυπου επτά bit της Bell. Η δουλειά για τον ASCII ξεκίνησε επίσημα στις 6 Οκτωβρίου 1940, με την πρώτη συνάντηση της υποεπιτροπής X3.2 του Αμερικανικού Οργανισμού Τυποποίησης (American Standards Association, ASA). Η πρώτη έκδοση δημοσιεύτηκε το 1963,[3][4] μία μείζων αναθεώρηση το 1967,[5] και η πλέον πρόσφατη ενημέρωση το 1986.[6] Σε σύγκριση με τους παλαιότερους τηλεγραφικούς κώδικες, ο προτεινόμενος κώδικας της Bell και ο ASCII ήταν διατεταγμένοι για πιο άνετη ταξινόμηση (π.χ. αλφαβητική σειρά) καταλόγων ενώ είχαν χαρακτηριστικά και για άλλες συσκευές εκτός από τηλέτυπα.

Ο ASCII περιλαμβάνει ορισμούς για 128 χαρακτήρες: 33 είναι μη εκτυπώσιμοι χαρακτήρες ελέγχου (πλέον κατά κύριο λόγο παρωχημένοι) που επηρεάζουν το πως γίνεται οι επεξεργασία του κειμένου και των κενών,[7] 94 είναι εκτυπώσιμοι χαρακτήρες, και το κενό που θεωρείται αόρατο γραφικό.[8] Η πλέον κοινώς χρησιμοποιούμενη κωδικοποίηση χαρακτήρων στο διαδίκτυο ήταν η US-ASCII[9] μέχρι τον Δεκέμβριο του 2007, οπότε ξεπεράστηκε από την κωδικοποίηση UTF-8.[10][11][12]

  1. ↑ "RFC 20 : ASCII format for Network Interchange", ANSI X3.4-1968, 16 Οκτωβρίου 1969.
  2. ↑ Audio pronunciation for ASCII Αρχειοθετήθηκε 2019-09-19 στο Wayback Machine.. Merriam Webster. Accessed 2008-04-14.
  3. ↑ Mary Brandel (July 6, 1999). 1963: The Debut of ASCII: CNN. Accessed 2008-04-14.
  4. ↑ American Standard Code for Information Interchange, ASA X3.4-1963, American Standards Association, June 17, 1963
  5. ↑ USA Standard Code for Information Interchange, USAS X3.4-1967, United States of America Standards Institute, July 7, 1967
  6. ↑ American National Standard for Information Systems — Coded Character Sets — 7-Bit American National Standard Code for Information Interchange (7-Bit ASCII), ANSI X3.4-1986, American National Standards Institute, Inc., March 26, 1986
  7. ↑ International Organization for Standardization (December 1, 1975). "The set of control characters for ISO 646 Αρχειοθετήθηκε 2012-07-29 στο Wayback Machine.". Internet Assigned Numbers Authority Registry. Alternate U.S. version: [1] Αρχειοθετήθηκε 2006-03-05 στο Wayback Machine.. Accessed 2008-04-14.
  8. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Mackenzie 223.
  9. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα IANA.
  10. ↑ Dubost, Karl (6 Μαΐου 2008). «utf-8 Growth On The Web». W3C Blog. World Wide Web Consortium. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2010. 
  11. ↑ Davis, Mark (5 Μαΐου 2008). «Moving to Unicode 5.1». Official Google Blog. Google. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2010. 
  12. ↑ Davis, Mark (28 Ιανουαρίου 2010). «Unicode nearing 50% of the web». Official Google Blog. Google. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2010. 
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy