Back Aleksandr Abramoviç Voskresenski Azerbaijani Aleksandr Abràmovitx Voskressenski Catalan Alexandr Abramovič Voskresenskij Czech Alexander Abramowitsch Woskressenski German Aleksandr Voskresensky English Александр Абрамович Воскресенский Kazakh Воскресенский, Александр Абрамович Russian Александар Воскресенски Serbian Воскресенський Олександр Абрамович Ukrainian
| Aleksandr Voskresenskij (1808-1880) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Rusa kemiisto kiu aktivis kiel rektoro en la Imperia Universitato de Sankt-Peterburgo, li estis malkovrinto de la teobromino kaj de la benzokinono, kaj kvankam Miĥail Lomonosov estis la unua kiu instruis kemion en Rusio kaj kreis la unuan kemian laboratorion, laŭ Mendelejevo, Voskresenskij estas la "praavo de la rusa kemio".
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 25-a de novembro 1808Julia kalendaro 7-a de decembro 1808Gregoria kalendaro en Торжок, Rusa Imperio | ||||
| Morto | 21-a de januaro 1880Julia kalendaro 2-a de februaro 1880Gregoria kalendaro en Sankt-Peterburgo, Rusa Imperio | ||||
| Lingvoj | rusa vd | ||||
| Ŝtataneco | Rusia Imperio  vd
| ||||
| Alma mater | Universitato de Sankt-Peterburgo Universitato de Giessen Rusia Akademio de Sciencoj | ||||
Memorigilo 
| |||||
| Profesio | |||||
| Okupo | kemiisto universitata instruisto vd
| ||||
| Laborkampo | Kemio vd
| ||||
| Doktoreca konsilisto | Germain Henri Hess vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Aleksandro Abramoviĉ VOSKRESENSKIJ (ruse Александр Абрамович Воскресенский) estis rusa kemiisto kiu malkovris la benzokinonon kaj la teobrominon. Li estis lernanto de Germain Henri Hess, Justus von Liebig kaj Nikolao Zinin. Siavice li estis profesoro de Dmitrij Mendelejev, Nikolao Beketov, Nikolao Aleksandroviĉ Menŝutkin (1842-1907), Aleksejo Romanoviĉ Ŝuljaĉenko (1841-1903), Nikolao Sokolov, kaj Petro Petroviĉ Aleksejev (1840-1891). Sian doktoran diplomon li ricevis en 1838 en la Universitato de Giessen okaze de la malkovro de la benzokinono el la kinkona ŝelo.
En 1842 li izolis la teobrominon el la kakao-semo.[1] La molekulo ricevis sian nomon ekde la latina nomo de la planto "theobromina cacao", referencante la nomon donital de Hernán Cortés al la "manĝaĵo de la Dioj". Post li, Hermann Emil Fischer (1852-1919) starigis la strukturon de la teobromino je la unua fojo en 1882. Teofilino, alia derivaĵo de la kakao, estis identigita de Fisher en la teo, en 1888. En la komenco de la 20-a jarcento, teofilino estis enkondukita en la medicina kliniko, unue kiel diurezaĵo kaj pli malfrue en la traktado de la astmo. Voskresenskij ankaŭ helpis identigi la strukturon de la naftaleno. Li estis posedanto de minejo kaj ankaŭ studis la antraciton.