Ĉi tiu artikolo temas pri eco pro kiu homo trovas ion alloga. Por aliaj signifoj vidu la artikolon Belo (apartigilo).
Azidevena pavo, kiu estis konsiderita tre ofte simbolo de la belo, pro la virtuoza montro de koloroj en la vostoplumoj de la masklo kiam li klopodas pariĝi; ĝi estas ankaŭ simbolo de Barato.Belega fenestrorozo en Nia Damo de Parizo. Lumo estis konsiderita kiel la plej bela revelacio de Dio, kiel estis manifestita en Gotika arkitekturo. Tiu arkitektura elemento oftas en kristanaj preĝejoj.Naskiĝo de Venuso estas tre konata pentraĵo de Sandro Botticelli; Venuso estis la romia diino de amo kaj belo kune.La diversaj specioj de la planta genro Rosa estis laŭlonge de la jarcentoj konsideritaj kiel simbola floro de beleco, kaj ankaŭ de la efemera daŭro de la belo.La Partenono estas impona montro de la supera belo de la klasika Antikveco.Inter la Grekoj, la belo estis ligita al la ideo de ekvilibro, de matematiqka harmonio inter la tuto kaj ties partoj. Ĉi tie, kopio de la Diadumeno de Polikleto, ĉ. 100 a.K., Nacia Arkeologia Muzeo de Ateno.Foto de uragano ĉe Honkongo, Ĉinio. La spektaklo de la naturaj katastrofoj eĉ tiu de la plej detrupovaj povas provoki emocian estetikon ege povan, kaj certe tre diferenca el tiu kiu naskiĝas de la kontemplado de la klasika belo de atika greka statuo. Burke kaj Kant parolis pri la koncepto sublimo.Miss Teksaso kronita en beleco-konkurso. En difinitaj epokoj, landoj, sociaj tavoloj ktp., okazis diverstipaj konkursoj pri belecoj, ĉefe de virinoj, sed ankaŭ de viroj, infanoj, geknaboj ktp. Ili okazigis polemikojn laŭ diversaj kriterioj.La Taĝ-Mahalo estas ekzemplo de atingo de beleco pere de simetrio en arkitekturo.
La belo kaj beleco estas abstrakta koncepto rilate al multaj elementoj de homa ekzisto. Tiun ĉi koncepton ekzamenas ĉefe la filozofia disciplino de estetiko, sed ankaŭ aliaj kampoj, kiel historio, sociologio, psikologio, kaj artoteorio. Arto estis la celo de multnombraj artistoj laŭlonge de la jarcentoj.
Beleco estas kutime difinita kiel la specifa trajto de aĵo, kiu dum sensa renkontiĝo fidinde donas senton de plezuro aŭ senton de kontentigo al pacienca observanto; la beleco troviĝas en pluraj formoj, sed ĉefe laŭ vida aŭ sona aspekto. Plej ofte la beleco estas koncepto tre aparta disde tiu de utileco: io povas esti ege utila, sed ne bela, aŭ eĉ malbela, dum io bela povas esti tute neutila, ekzemple ruino submara, valorega artaĵo kaŝita en kofro ktp.
La distingo inter kio estas bela, kaj kio ne, ege varias laŭ erao kaj laŭ juĝanto. Tamen, ĝenerala konsento ekzistas pri granda nombro da verkoj kaj vidindaĵoj. En la kadro de tiu varieco iam aperis eĉ konceptoj pri la belo de malbelo, ekzemple en kelkaj artistoj aŭ artaĵoj (pentrarto kaj literaturo ĉefe) de la Baroko, moderna arto ktp.
Ĉi tiu artikolo temas pri eco pro kiu homo trovas ion alloga. Por aliaj signifoj vidu la artikolon Belo (apartigilo).
