Dinamiko

Klasika dinamiko komenciĝas de la studo aŭ priskribo de ŝanĝoj de la movokvanto. La movokvanto, p, estas la produto de la maso de objekto kaj la vektora rapideco, v, de tiu objekto. Por fari tiun studon, oni devas ankaŭ konsideri la vektoran lokon, x, de objeto kaj tempo. Antaŭ ol oni finos la studon, oni devas ankaŭ priskribi la rolon de energio en dinamiko.

Por fari tian priskribon, oni devas havi lingvon por tia priskribo. Tiu lingvo estas matematiko. Kutime oni uzas la matematikon de kampoj, vektoroj, vektoraj spacoj, diferencialaj ekvacioj, matricoj, kaj tensoroj en la priskribo de dinamiko.

La unua moderna priskribo de dinamiko estis tiu de Newton. Poste venis la dinamiko de La Grange kaj la dinamiko de Hamilton. Lagranĝa kaj hamiltona estas tuŝstonoj al neklasika dinamiko: kvantuma mekaniko, speciala relativeco, kaj ĝenerala relativeco.