Hindustana lingvo | |
हिन्दुस्तानी, ہندوستانی, Hindustānī | |
natura lingvo • moderna lingvo • vulgara lingvo | |
---|---|
okcidentaj hindiaj lingvoj | |
Parolata en | Barato, Pakistano |
Denaskaj parolantoj | proksimume 490 milionoj |
Fremdlingvo / dua lingvo por | proksimume 165 milionoj |
Skribo | nagario, urdua ortografio, Kaithi, Informal Roman Urdu |
Lingvistika klasifiko | |
Hindeŭropaj
| |
Oficiala statuso | |
Reguligita de | Centra Hindilingva Direkcio |
Lingvaj kodoj | |
Glottolog | hind1270 |
Angla nomo | Hindustani |
Franca nomo | hindoustani |
Hindustana lingvo | ||
हिन्दुस्तानी | ||
natura lingvo • moderna lingvo • vulgara lingvo | ||
---|---|---|
okcidentaj hindiaj lingvoj | ||
Parolata en | Barato | |
Skribo | nagario | |
Oficiala statuso | ||
Oficiala lingvo en | Barato | |
Reguligita de | Centra Hindilingva Direkcio | |
Lingvaj kodoj | ||
Glottolog | hind1270 | |
Angla nomo | Hindustani | |
Franca nomo | hindoustani | |
Vikipedio | ||
Hindustana lingvo | ||
ہندوستانی | ||
natura lingvo • moderna lingvo • vulgara lingvo | ||
---|---|---|
okcidentaj hindiaj lingvoj | ||
Parolata en | Pakistano | |
Skribo | araba | |
Oficiala statuso | ||
Oficiala lingvo en | Pakistano | |
Reguligita de | Centra Hindilingva Direkcio | |
Lingvaj kodoj | ||
Glottolog | hind1270 | |
Angla nomo | Hindustani | |
Franca nomo | hindoustani | |
Vikipedio | ||
La hindustana lingvo (Hindustani: हिन्दुस्तानी, ہندوستانی kun signifo laŭvorte "el Hindustano"[1]) estas lingvo parolata ĉefe kiel lingvafrankao en norda Barato kaj Pakistano,[2][3] (nome Hindustano) historie konata ankaŭ sub la nomoj Hindavi, Dehlvi kaj Reĥta. Ĝi estas lingvo el la Hindarja lingvaro kaj ĉefe devenas el la Ĥaribola dialekto el Delhio, sed ankaŭ prunteprenis parton da sia vortaro el la lingvoj persa, araba, sanskrita kaj ĉagataja.[4][5]
Ĝi estas plurcentra lingvo, kun du oficialaj formoj de la hindustana, kiuj estas konataj kiel moderna norma hindia lingvo kaj moderna norma urdua lingvo[6], kiuj estas normaj lingvoregistroj kaj kiuj estas nomataj Hindustana aŭ Hind-Urdua, kiam oni konsideras ilin kune. La hindia lingvo, oficiala en Barato kaj en pluraj barataj provincoj, estas skribata per nagario; la urdua, oficiala en Pakistano kaj parte en islamaj barataj provincoj, uzas la araban alfabeton. La du variaĵoj de la lingvo ekestis per la divido de Brita Hindio je la 15-a de aŭgusto 1947 al islama kaj hindua partoj. La antaŭe komuna nomo hindustana de tiam rilatas precipe al la ĉiutaga lingvaĵo, preskaŭ identa. La oficialaj formoj restis gramatike preskaŭ identaj, iliaj fakaj vortaroj iom disevoluis; en la urdua estas pli da influoj araba, persa kaj centra-azia, en la hindia pli da sanskrita.[7][8]
Barataj filmoj produktataj en Mumbajo (nome ĉe Bolivudo) klopodas uzi iom neŭtralan hindustanan lingvaĵon por havi pli grandan merkaton. Pakistanaj filmoj, produktataj precipe en Lahore, koncentriĝas al la urdua formo. En titoloj kaj subtekstoj okazas, ke aperas foje latinlitera transskribado aldone al la nagaria kaj araba formoj.