Katarina de Aleksandrio

Ĉi tiu artikolo temas pri Sankta Katerina de Aleksandrio. Por aliaj signifoj vidu la artikolon Sankta Katarina.

Sankta
Katarina de Aleksandrio
Persona informo
Naskiĝo	287 en Aleksandrio, Romia Imperio
Morto	tradicie la 25-an de novembro 305 (18-jaraĝa) en Aleksandrio, Romia Imperio
Mortis per	Senkapigo vd
Religio	kristanismo vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Profesio
Okupo	misiisto vd
Sanktulo
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Sankta Katarina de Aleksandrio, ankaŭ konata kiel Sankta Katarina de la Rado aŭ Granda Martiro Sankta Katarina (greke ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἡ Μεγαλομάρτυς) estas, laŭ la tradicio, kristana sanktulino kaj virgulino, kiu estis martirigita frue en la 4-a jarcento ĉe la manoj de la pagana imperiestro Maksencio. Laŭ ŝia hagiografio, ŝi estis princino kaj elstara akademiulo, kiu kristaniĝis estinte 14jaraĝa, kaj ŝi mem kristanigis aliajn centojn da personoj, eĉ la imperiestrino, kiu estis mortigita samekiel la aliaj konvertitoj. Pro tio, ke ŝi rifuzis edziniĝi al la imperiestro, ĉi-lasta kondamnis ŝin al mortigo per radumo, sed la rado rompiĝis ekde śi tuŝis ĝin; finfine ŝi estis senkapigita. Tradicio de la 8-a jarcento asertas, ke anĝeloj transportis ŝian korpon al en Monto Sinajo. Mil cent jarojn post ŝia martiriĝo, Johana de Arko identigis Katarinan kiel unu el la sanktuloj, kiuj aperis kaj konsilis al ŝi.

La Ortodoksa Eklezio kultas ŝin kiel grandan martiron, kaj ŝia memortago estas la 25-a de novembro. En la Romkatolika Eklezio ŝi estis tradicie kultata kiel unu el la 14 helpantoj en mizero. En 1969 la Romkatolika eklezio forigis ŝian festotagon de la Ĝenerala Roma Kalendaro sed ŝi daŭre estis memorita en la Roma Martirologio je la 25-a de novembro. En 2002, ŝia festotago estis restaŭrita en la katolika kalendaro sed kiel opcia festotago.