Prononco de Esperanto

L. L. Zamenhof, la iniciatinto de la lingvo Esperanto, priskribis la Esperantan prononcon per komparo de ĝiaj sonoj kun analogaj sonoj en pluraj gravaj Eŭropaj lingvoj kaj per deklaro de la principo "por unu sono unu litero". Dum sia pli ol unujarcenta uzo, Esperanto disvolvis norman prononcon, inkluzive de akceptitaj detaloj de la sonsistemo,^[1] sonkunmetado,^[2] kaj frazmelodio,^[3] tiel ke nun eblas paroli pri ĝusta Esperanta prononco kaj ĝuste formitaj vortoj sendepende de la lingvoj origine uzataj por priskribi Esperanton.

1. ↑ Burkina, O. (2005): "Rimarkoj pri la prononca normo en Esperanto", Lingvaj kaj historiaj analizoj. Aktoj de la 28-a Esperantologia Konferenco en la 90-a Universala Kongreso de Esperanto
2. ↑ https://bertilow.com/pmeg/skribo_elparolo/elparolo/specialaj_reguloj.html#i-c9j
3. ↑ http://www.phon.ucl.ac.uk/home/wells/frazmelodio_plena.doc