Soraba | |
serbšćina, serbski | |
lingvo • moderna lingvo • lingva familio | |
---|---|
Okcidentslavaj lingvoj • Leĥaj lingvoj | |
Parolata en | Germanio |
Parolantoj | 60 000 |
Denaskaj parolantoj | proksimume 60.000 |
Fremdlingvo / dua lingvo por | ne konatas |
Skribo | latina kun kelkaj aldonoj |
Lingvistika klasifiko | |
Hindeŭropa lingvaro | |
Oficiala statuso | |
Oficiala lingvo en | |
Reguligita de | |
Lingva statuso | 3 sendube endanĝerigita |
Lingvaj kodoj | |
Lingvaj kodoj | |
ISO 639-2 | |
Bibliografia | wen (ambaŭ sorabaj lingvoj),
hsb (suprasoraba), |
Terminologia | - |
SIL | WEN (supra soraba),
WEE (malsupra soraba) |
Glottolog | sorb1249 |
Angla nomo | Sorbian |
Franca nomo | sorabe |
La soraba lingvo (propralingve: Serbšćina) estas komuna nomo por du slavaj lingvoj aŭ variantoj parolataj en la oriento de Germanio, de la t.n. soraboj. La sudsoraba aŭ suprasoraba (hornjoserbšćina) estas precipe parolata en la regiono de la urbo Bautzen (sorabe: Budyšin), Meißen (sorabe: Mišno) kaj la nordsoraba aŭ malsuprasoraba (dolnoserbska rěc) estas plejparte parolata ĉirkaŭ la urbo Cottbus (sorabe: Chośebuz) Ĉirkaŭ 45.000 homoj parolas la suprasoraban kaj ĉirkaŭ 25.000 la malsuprasoraban, laŭ - konsentite - optimismaj taksoj.
La lingvo apartenas al la Hindeŭropa lingvaro, pli precize al la okcidentslava grupo de la slava lingvaro.