Baztanga | |
---|---|
Deskribapena | |
Mota | gaixotasun biriko kutsakorra, larruazaleko gaixotasuna, Poxviridae inkezio-eritasuna, Erauzitako gaixotasuna, eritasuna heriotza-inguruabarra |
Espezialitatea | infektologia |
Arrazoia(k) | Variola birusa |
Sintoma(k) | betealdia, Negela, buruko mina, tripako mina, oka, baba, Pustula, sukarra orbaina |
Azterketa medikoa | miaketa fisiko, Mikroskopio elektroniko passive hemagglutination test (en) |
Asoziazio genetikoa | Zerrenda
|
Tratamendua | |
Erabil daitezkeen botikak | metisazone (en) eta tecovirimat (en) |
Identifikatzaileak | |
GNS-10-MK | B03 |
GNS-9-MK | 050.9 eta 050 |
GNS-10 | B03 |
GNS-9 | 050050 |
DiseasesDB | 12219 |
MedlinePlus | 001356 |
eMedicine | 001356 |
MeSH | D012899 |
Disease Ontology ID | DOID:8736 |
Baztanga, nafarreria edo pikota (latinez, variola) Orthopoxvirus[1] generoaren barnean kokatzen den Variola birusak sorturiko gaixotasun infekzioso eta kutsakorra da. Haren zientzia izena latinetik dator, "zikina" edo "zikinduta" esan nahi du eta gaixoari aurpegian eta gorputzean agertutako koskorrei egiten die erreferentzia.
Milaka urtetan zehar nafarreri izurrite asko egon dira, baina nazioarteko txertatze programa arrakastatsu baten ondoren, gaixotasuna errotik kentzea lortu da. Izan ere, modu naturalean emandako azken kasua Somalian izan zen, 1977an, eta 1980rako Osasunaren Mundu Erakundeak (OME) adierazi zuen gaixotasun hau mundutik desagertu izan zela, lur planetatik desagertutako lehenengo gaixotasun infekzioso garrantzitsua izanik. Gaixotasun honen ezaugarri garrantzitsuena haren hilkortasuna-tasa altua zen, %30 ingurukoa, haurren arteko tasa bereziki altua izanik. Gaixotasunari aurre egiten ziotenek orbanak zituzten gorputz osoan zehar, eta kasu batzuetan itsu ere gelditzen ziren.
Gaixotasunaren hasierako sintomek sukarraren eta gorakoen koadroak eragiten zituzten. Gero, ahoan zauriak sortu, eta hurrengo egunetan larruazaleko erupzioak ohikoak ziren. Egun batzuen buruan, larruazaleko erupzioak likido dentsoz betetako protuberantziak bihurtzen ziren, erdian hondoratze bereizgarri bat azaltzen zen. Gaixotasunaren bilakaerarekin, protuberantziak pustula bihurtzen ziren, geroago zarakarrak, eta hauek erortzean orbain bereizgarriak uzten zituzten larruazalean. Gaixotasunaren transmisioa pertsona gaixoekin modu zuzenaren (kontaktu fisikoa) edo ez-zuzenaren (kutsatutako objektuen bidezkoa) bidez hedatzen zen.
Gaur egun, biosegurtasun maila altuenetariko laborategi batzuetan gordetako erreserbak aurkitu daitezke. Hala ere, azkenaldian beldurra dago ez ote den birusa arma biologikotzat erabiliko[2].