![]() |
Artikulu edo atal hau ez dator bat formatu hitzarmenekin. |
SARRERA
Berrikuntza terminoa nobedade bat dakarren aldaketa bati erreferentzia egiten dio. Orokorrean, jadanik existitzen den ideia, kontzeptu, produktu edo metodo bati aplikatutako aldaketa egitea da, bere alderdi desberdinak hobetzeko asmoarekin. Beraz, ez da asmatzea, baizik eta transformatzea. Industria eremuan, garapenaren oinarria da: berrikuntzaren bitartez produkzioaren hobekuntza lortu nahiko da, eta honekin, garapen ekonomikoa.
BERRIKUNTZA IREKIA
Enpresa batek jasotzen dituen berrikuntza ideiak hainbat iturritik jaso dezake: I+D, eremu berdineko enpresak, erakusketak eta azokak, langileak, bezeroak… Hemendik sortzen da Open Innovation terminoa, enpresaren barneko eta kanpoko ezagutzak konbinatuz berrikuntza proiektuak aurrera eramatea. Lehen, berrikuntza prozesu baten fase guztiak erakunde berdina jorratzen zituen, hau da, lehenengo ideiatik hasi eta eurek merkaturatu(close-innovation). Baina orain, enpresek partekatu egiten dituzte euren produktu, teknologia edo ideia berritzaileak eta ikerkuntza zentroak edota unibertsitateak ideia hauekin lan egiten dute iritzi eta soluzioak aurkeztuz.(enpresa, unibertsitate, erakunde publiko.. arteko elkarlana) Barruko baliabideak eta kanpoko ezagutza konbinatzen dira. Baina, proiektu bat, enpresa barruan edo kanpoan sortu daiteke eta, era berean, merkatura heldu daiteke enpresa horrekin edo beste erakunde batekin.
HISTORIA
Berrikuntza itxiaren muina, garapenaren kontrola eta jabetza izatea da. Orain dela 100 urte, gobernuek eta unibertsitateek bultzatutako garapena zientziaren aplikazio ez-sozialetan oinarritzen zen. Horregatik, zenbait enpresek ikerketa-taldeak euren kabuz egitea erabaki zuten.
Bigarren munduko gerraren eta 1980ko hamarkadaren arteko garaia berrikuntza itxikoa zen, guda hotzaren barnean, eta beraz, garapena enpresan bertan ematen zen, inolako kanpo kolaboraziorik gabe.
Berrikuntza itxitik irekira:
Berrikuntza irekia terminoa Henry Chesbrough Californiako unibertsitateko irakaslea definitu zuen 2003. urtean. Data hori baino urte gutxi batzuk arte, berrikuntzaren gestioa enpresa bakoitzaren barruan bakarrik ematen zen (innovación cerrada/itxia/closed). Modelo horrekin, proiektu baten garapenean enpresa horretako baliabide eta ezagutzak bakarrik erabiltzen ziren. Prozesu guztiak, lehenengo ideiatik merkatura atera arteko pausuak erakunde berak jorratzen zituen.
XX. mendearen amaieran eta XXI. mendearen hasieran, enpresak ohartu ziren bezeroak erakartzeko eta bereganatzeko, produktua eta prozesuaren hobekuntza egin behar zutela. Bezeroen parte-hartzea garapenenaren bitartez, kanpoko ezagutza erabili zuten ideia berriak bereganatzeko. Ondorioz, produktua hobetzea posiblea zen diru larregi gastatu barik eta honekin, leiakorra izatea.
Horrekin batera, berrikuntza itxiaren murrizpenaren arrazoietako bat langile adituen eta arloan jakitun direnen mugikortasuna edo enpresen aldaketa oztopatzea zaila dela. Errazagoa da langileren bat bereganatzea aurkaria den enpresa batentzat. Ez hori bakarrik, ongi kualifikatutako enpresak azpikontratatu daitezke. Azpikontratatutako enpresa horrek beste zenbait hornitu ditzake, arlo berdinekoak, teknologia berbera emanez enpresa ezberdinei.
Gaur egun, Interneten bidezko harremanek bultzada handia eman diote berrikuntza irekiari: blog-en bidez, sare sozialak eta bestelakoak. Dena den, zenbait eremuetan berrikuntza itxia mantentzen da, proiektu sekretuetan edo jabetza intelektuala garrantzitsua den lanetan, adibidez. Azpiegitura berriak, arma berriak, maila altuko zientzia proiektuetan, etab.
ABANTAILAK
DESABANTAILAK