Bitiligoa azaleko gaixotasun bat da, non gorputzean argi mugatutako orban zuriak agertzen diren. Hau melanozitoen funtzio falta edo desagerpenaren ondorioz gertatzen da. Melanozitoak gorputzari kolorea ematez arduratzen diren zelulak dira, eta horretarako melanina ekoizten dute. Kalteak edozein forma eta tamainakoak izan daitezke, eta gorputzeko edozein gunetan agertu, mukosetan barne. Gaixotasun kronikoa da eta bere sorreraren kausak oraindik ezezagunak badira ere, jatorri autoinmunea duela pentsatzen da. Mota honetako gaixotasunetan sistema inmuneak (gorputza babesteaz arduratzen den sistema) gorputzaren beraren zelula osasuntsuen kontra jarduten du. Horregatik, bitiligoa beste gaixotasun autoinmune batzuekin batera gaertu ohi da. Adibidez, glutenari intolerantzia, Hashimotoren tiroiditisa, lehen motako diabetes mellitusa, artritis erreumatoidea edo psoriasisa.
Horrez gain, %40an kausa hereditarioa du, eta beraz, bi gurasoek izanda, seme-alabek gaixotasuna izateko probabilitate handiagoak dituzte. Izan ere, heredatzen dena ez da gaixotasuna bera, baizik eta berarekiko joera. Gaixotasuna izateko, faktore genetikoaz gain, beste faktore eragileren bat, ingurumenekoa, besteak beste.
Normalean orbanak eguzkiak jotzen dituen gorputzeko ataletan agertzen dira lehenengo, hala nola, besoetan, eskuetan, hanketan edo aurpegian. Hala ere, beste leku batzuetan ere nahiko komunak dira, izterrean, besapetan, genitaletan edo sabelean, besteak beste. Bitiligo mota ohikoena simetrikoa deiturikoa da. Honetan, depigmentazioak gorputzaren alde bietan agertzen dira, zonalde berberetan. Gainera, orbanak bat-batean agertu daitezke eta abiadura desberdinaetan gorputzaren zonaldearen arabera. Ez dago modurik agerpen hau aurreikusteko, ez baitu arrazoi konkreturik, hala ere, estres fisiko eta emozionalak lagundu dezake.
Azalak kolorea galtzen badu ere, ez zaio testura aldatzen, nahiz eta batzuetan orbanaren mugetan hantura txikiak ager daitezkeen. Aipatu beharra dago gaixotasun hau ez dela kutsakorra eta bere ondorioak estetikoak besterik ez direla, eta ondorioz, psikosozialak.[1]
.png)
