Erresonantzia magnetiko nuklear

Erresonantzia Magnetiko Nuklearra (EMN) fenomeno fisiko bat da non eremu magnetiko batean dauden nukleoak erradiazio elektromagnetikoa xurgatzen eta berregiten du. Energia hau erresonantzia maiztasun jakin bat da, eremu magnetikoaren indarra eta atomo isotopoen propietate magnetikoak direla eta.

Aplikazio praktikoetan, maiztasuna VHF eta UHF telebistako igorpenen antzekoa da (60-1000 MHz). EMNak nukleo atomikoaren ezaugarri magnetiko kuantiko mekaniko zehatzak behatzea ahalbidetzen du. Teknika zientifiko askok EMN fenomenoak ustiatzen dituzte molekula fisikoak, kristalak eta material ez-kristalinoak aztertzeko, erresonantzia magnetiko nuklearreko espektroskopiaren bidez. EMN medikuaren irudi tekniko aurreratuetan erabiltzen baita, adibidez, erresonantzia magnetikoaren irudietan.

Protoi edo neutroi kopuru bakoitia duten isotopo guztiak momentu magnetiko intrintsekoa dute, baita momentu angeluarra ere. Beste era baten adierazita, bere spina ez dela nulua. Bestalde, bien kopuru parea duten guztien spina zero da. Gehien ikasten diren nukleoak ${\displaystyle {\ce {H}}}$ eta ${\displaystyle {\ce {C}}}$ dira. Beste elementu askotako isotopoen (${\displaystyle {\ce {^{2}H}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{6}Li}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{10}B}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{11}B}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{14}N}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{15}N}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{17}O}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{19}F}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{23}Na}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{29}Si}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{31}P}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{35}Cl}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{113}Cd}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{129}Xe}}}$, ${\displaystyle {\ce {^{195}Pt}}}$) nukleoak aztertu diren arren erresonantzia magnetikoaren bidez.