Erromaniera | |
---|---|
Romani chib | |
Datu orokorrak | |
Lurralde eremua | Erdialdeko eta Ekialdeko Europa |
Hiztunak | 2,5 milioi (zenbatespena) |
Ofizialtasuna | Ondoko herrialdeen zati batzuetan gutxiengo hizkuntza gisa onartua: Mazedoniako Errepublika Serbia Eslovenia Hungaria Alemania Errumania Errusia Norvegia Suedia Finlandia |
UNESCO sailkapena | 3: arriskuan |
Araugilea | Ez du |
Hizkuntza sailkapena | |
giza hizkuntza indoeuropar hizkuntzak Indo-irandar hizkuntzak Indoariar hizkuntzak Central Indo-Aryan (en) | |
Informazio filologikoa | |
Hizkuntza-tipologia | subjektu aditza objektua eta hizkuntza fusionatzailea |
Genero gramatikalak | genero femeninoa eta genero maskulinoa |
Kasu gramatikalak | nominatiboa, akusatiboa, datiboa, ablatiboa, lokatiboa, instrumentala, genitiboa eta bokatiboa |
Alfabetoa | latindar alfabetoa, alfabeto zirilikoa eta Devanagaria |
Hizkuntza kodeak | |
ISO 639-2 | rom |
ISO 639-3 | rom |
Ethnologue | rom |
Glottolog | roma1329 |
Wikipedia | rmy |
ASCL | 3905 |
UNESCO | 405 |
IETF | rom |
Erromaniera erromani edo ijitoen jatorrizko hizkuntza da.[1] Indoeuropar hizkuntza da, antzinako Indiako ipar-mendebaldean eta Pakistango erdialdean sortua. Hainbat dialekto ditu (oraintxe, ingeles Wikipedian, 53 ageri dira).
Euskal Herriko ijito euskaldunen artean, erromintxel izeneko hizkera sortu zen, euskararen eta erromanieraren arteko nahastura, gehienbat euskararen ezaugarriak dituena. Beraz, dialektoa izatekotan, ez litzateke erromanieraren dialektoa, euskararena baizik. Zehazki esanda, hala ere, ez hizkuntza, ez dialektoa: pagadolektoa da, hizkuntza nahastura.[2][3] Oraindik baditu hiztunen batzuk.