Hiperurizemia | |
---|---|
Deskribapena | |
Mota | acquired metabolic disease (en) eritasuna |
Espezialitatea | endokrinologia |
Tratamendua | |
Erabil daitezkeen botikak | rasburicase (en) , mannitol hexanitrate (en) , febuxostat (en) eta alopurinol |
Identifikatzaileak | |
GNS-10-MK | E79.0 |
GNS-9-MK | 790.6 |
GNS-10 | E79.0 |
GNS-9 | 790.6 |
DiseasesDB | 5375 |
eMedicine | med/1112 |
MeSH | D033461D033461 |
Disease Ontology ID | DOID:1920 |
Hiperurizemia odoleko azido urikoaren maila anormalki altua da. Gizakietan tarte normalaren goiko muga 360 µmol/L (6 mg/dL) da emakumeentzat eta 400 µmol/L (6.8 mg/dL) gizonentzat.
Hainbat faktorek eragin dezakete hiperurizemia, besteak beste genetikak, intsulinarekiko erresistentziak, hipertentsioak, giltzurruneko gutxiegitasunak, obesitateak, dietak, diuretikoen erabilerak eta edari alkoholdunen kontsumoak. Horien artean, gehienetan azken hori da hiperurizemiaren sortzailea.
Hiperurizemiaren sortzaileak hiru mota funtzionaletan sailka daitezke: