Irrati-difusio

Irrati-difusio publiko orokorrak jasotzen duen audio edo bideo-seinale igorpenari deritzo, uhin elektromagnetikoen bidez ematen dena.^[1][2] Irrati-difusioa AM irratiaren agerpenarekin batera zabaldu zen 20ko hamarkada inguruan balbula termoionikozko irrati transmisore eta hargailuen garapenarekin batera. Honen aurretik elektronika bidezko komunikabideak hartzaile baterako pentsatuak zeuden. Irrati-difusioak, berriz, seinalea hainbat hartzailek aldi berean jasotzea ahalbidetu zuen.

Irrati eta telebista-seinaleak haririk gabe transmititzen direla pentsatu ohi da. Hala ere, azken urteetan bai irrati eta bai telebista-seinaleak hari bidez transmititzeko teknikak agertu dira. Hartzaileei dagokienez, publiko orokorra zein talde txiki bat izan daitezke. Kontua da teknologia eta ekipamendu egokia duen edozeinek seinalea jasotzeko gai izan behar duela. Irrati-difusioaren barruan gobernuak eskaintzen dituen zerbitzu publikoez gain (irrati publikoa, telebista publikoa), telebista eta irrati pribatuak badaude.

Irrati edo telebista igorpen guneetatik uhin elektromagnetikoen bidez transmititzen diren irrati edo telebista programei lurreko irrati-difusio esaten zaie. Hauek transmititu ahal izateko baimena izan behar da. Hari bidezko transmisio teknologiek (kable bidezko telebista, adibidez) ez dute transmititzeko baimenik behar irrati-difusiotzat jotzen diren arren. 2000ko hamarkadatik aurrera streaming bidezko irrati edo telebista transmisioak ere irrati-difusiotzat hartzen dira.

1. ↑ Peters, John Durham.. (1999). Speaking into the air : a history of the idea of communication. University of Chicago Press ISBN 0-226-66276-4. PMC 40452957. (Noiz kontsultatua: 2019-11-21).
2. ↑ Douglas, Susan J. (Susan Jeanne), 1950-. (1987). Inventing American broadcasting, 1899-1922. Johns Hopkins University Press ISBN 0-8018-3387-6. PMC 15485739. (Noiz kontsultatua: 2019-11-21).