Katalauniako Zelaietako Gudua

Katalauniako Zelaietako Gudua
Alphonse de Neuvilleren margolana
Data	451ko ekainaren 20
Lekua	Egungo Châlons-en-Champagne inguruan
Koordenatuak	49°00′N 4°30′E / 49°N 4.5°E / 49; 4.5
Emaitza	Hunoen porrota eta erromatar/bisigodoen garaipen estrategikoa
Gudulariak
Mendebaldeko Erromatar Inperioa Bisigodoak Frankoak Burgundiarrak Saxoiak Alanoak Hunoak Ostrogodoak Rugioak Esziroak Turingioak Bastarnoak Alamanak Gepidoak Heruloak
Buruzagiak
Flavio Aezio Teodoriko I.a † Meroveo[1] Gondioc Sangiban Atila Valamiro Ardariko Berik
Indarra
50.000-80.000 50.000-80.000
Galerak
Ezezagunak Ezezagunak, baina asko

Katalauniako Zelaietako Gudua edo Chalonseko Gudua 451eko ekainean gertatu zen, oraingo Châlons-en-Champagne herrian, gaur egungo Champagne-Ardenne eskualdean (Frantzia).

Bertan, Flavio Aezioren gudarosteak Atilaren gudarostearen aurka borrokatu zuen. Mendebaldeko Erromatar Inperioko gudaroste konfederatua, bisigodoz, alanoz, frankoz eta erromatarrez osaturik zegoen. Hunoena, berriz, heruloez, ostrogodoez, burgundiarrez, gepidoez, turingiarrez, hunoez eta beste hainbat herrietako jendez.

Hunoak borrokara iritsi zirenerako, Rhin eta Sena arteko lurraldea arpilatzen ehun egun baino gehiago zeramatzaten eta ondoren hiru astez ongi defendatutako Orleans hiria setiatzen. Hiria hartzea lortu zuten egun berean, harrapakina eta gatibuak segurtatzen zituzten bitartean, hegoaldetik Aezioren tropak iritsi ziren. Tropa hauek lau asteko bidea besterik ez zuten egina kanpainan eta ongi hornituta zeuden; ondorioz hiria berreskuratu eta Rhineraino jazarri zuten Atila. Borrokari ekitea beste erremediorik ez zitzaion geratu hunoen gudarosteari.^[2].

Gudu horretan bertan, Teodoriko I.a errege bisigodoa hil zen, eta, orduan bertan, bere seme zen Turismundo izendatu zuten bisigodoen errege. Teodorikoren heriotzak, indar gehiago eman zien oraindik bisigodoei, eta Atilaren ostrogodoak atzera bidali zituzten. Atilak, bere helburua lortzerik ez zuela ikusi zuenean, bere gudarosteko pertsona batzuei, kanpamentura joan eta ehortz sutzar bat prestatzeko esan zien. Izan ere, Flavio Aezioren kontraerasoaren beldur baitzen. Baina jeneral erromatarrak ez zuen halakorik egin, eta Atilari joaten utzi zion.

Horrela, Flavio Aeziok ez zuen aprobetxatu Atilaren porrota arerio hau suntsitzeko, bisigodoen aurkako kontrapisu gisa mantentzea interesgarria zelako. Erabaki horrek ahalbidetu zien hunoei berrantolatzen eta Galia eta Italia erasotzeko aukera berria izan zuten hurrengo urtean, armada boteretsuago batekin.

1. ↑ Davies, Norman, Europe:A History, (Oxford University Press, 1996), 232.
2. ↑ (Gaztelaniaz) SOTO CHICA, José.- Imperios y bárbaros : la guerra en la edad oscura. Madril: Desperta ferro argitaletxea, 2019. orr.103-116. ISBN 978-84-120978-0-7.