Kleopatra

Kleopatra
Irudi gehiago
Faraoi K.a. 51ko abuztuaren 29a - K.a. 30eko abuztuaren 12a ← Ptolomeo XII.a Auletes - Zesarion →
Bizitza
Jaiotza	Alexandria, K.a. 69
Herrialdea	Ptolomeotar Erresuma
Talde etnikoa	Greeks in Egypt (en)
Lehen hizkuntza	koinéa
Heriotza	Alexandria, K.a. 30eko abuztuaren 12a (39 urte)
Hobiratze lekua	Alexandria
Heriotza modua	suizidioa: pozoitzea
Familia
Aita	Ptolomeo XII.a Auletes
Ama	ezezaguna
Ezkontidea(k)	Marko Antonio  (K.a. 32 -  K.a. 30) Ptolomeo XIV.a  (K.a. 47 -  K.a. 44) Ptolomeo XIII.a  (K.a. 51 -  K.a. 47)
Bikotekidea(k)	ikusi Gneo Ponpeio Julio Zesar
Seme-alabak	ikusi Zesarion Kleopatra Selene II.a Alexander Helios (en) Ptolomeo Filadelfo
Haurrideak	ikusi Cleopatra Tryphaena (en) Berenize IV.a Arsinoe IV of Egypt (en) Ptolomeo XIII.a Ptolomeo XIV.a
Leinua	Ptolomeotar dinastia
Hezkuntza
Hizkuntzak	koinéa Egiptoera aramera Meroera latina Asiriera Old Arabic (en) Median (en) Partiera
Jarduerak
Jarduerak	subiranoa eta monarka
Parte-hartzailea banquet of Antony and Cleopatra (en)
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkak	Aktiumgo gudua

Kleopatra —izen bereko beste emakume batzuekin ez nahasteko, adituek Kleopatra VII.a Filopator^[1] deitzen diote— (K.a. 69 - K.a. 30) Egiptoko erregina izan zen, Antzinako Egiptoko Ptolomeo leinuko azkena. Nahiz eta Zesarion^{[Oh 1]} semeak faraoi izendun gisa oinordetu.​ Diplomatiko, itsas-komandante, hizkuntzalari^[2] eta tratatu medikoen idazle ere izan zen^[3].​ Ptolomeo I Soterren, dinastiaren sortzailearen, ondorengoa zen, Alexandro Handiaren jeneral greko-mazedoniarra^{[Oh 2]}. Hil ondoren, Egipto Erromatar Inperioko probintzia bihurtu zen, eta horrek amaiera eman zion Alexandroren erregealdiarekin hasitako aldi helenistikoari (K.a. 336-323)^{[Oh 3]}.​ Bere ama-hizkuntza koine greziarra zen arren, lehena izan zen egiptoarren hizkuntza ikasten.

K.a. 58an, ustez, aitarekin, Ptolomeo XII.arekin, erbestera joan zen Erromara, Egipton matxinada bat egon ondoren (ordurako, Erromaren estatu bezero zen). Hori dela eta, Berenize IV.ak, ahizpa nagusiak, Ptolomeoren tronua galdegin zuen. Berenize borrokan hil zen K.a. 55. urtean, aita Egiptora itzuli zenean erromatarren laguntza militarrekin. Ptolomeo, K.a. 51n hil zenean, Kleopatra eta haren anaia txikia, Ptolomeo XIII.a, tronura igo ziren aldibereko errege/erregin gisa, baina bien arteko hausturak gerra zibila piztu zuen.

Erromatarren bigarren gerra zibilean, Julio Zesar arerioak, K.a.48an, Farsaliako guduan eragindako porrotaren ondoren, Ponpeio Handia estatu-politikari erromatarrak Egiptora egin zuen ihes. Ponpeio Kleopatraren aitaren aliatu politikoa izana zen, baina gorteko eunukoek iradokita, Ptolomeo XIII.ak Ponpeio zelatatzeko, eta hiltzeko agindu zuen, Zesarrek, etsaiaren jazarpenean, Alexandria okupatzen zuen bitartean. Erromatar Errepublikako kontsul gisa, Zesarrek Ptolomeo XIII.a bere arreba Kleopatrarekin adiskidetu nahi izan zuen, baina Potino eunukoak, Egiptoko erregearen kontseilari nagusiak, kontsulak proposatzen zituen terminoek Kleopatrari mesede egiten ziotela uste zuen, eta haren indarrek Zesar eta Kleopatra setiatu zituzten Alexandrian. Setioa, K.a. 47. urtearen hasieran, Zesarren aliatuak iritsi zirenean altxatu zen, eta Ptolomeo XIII.a Niloko guduan hil zen. Arsinoe IV.a, Kleopatraren arrebaordea, setioaren buru izan zena, Efesora erbesteratu zen. Zesarrek, dagoeneko diktadore aukeratuak, Kleopatra eta bere anaia txikia Ptolomeo XIV.a Egiptoko gobernari-kide aitortu zituen. Hala ere, erromatar jeneralak harreman sentimental pribatua hasi zuen Kleopatrarekin, eta harreman horretatik jaio zen Zesarion. Kleopatra Erromara joan zen K.a. 46an eta 44an, basailuen erregina gisa, eta Zesarren villan hartu zuen ostatu. Hura K. a. 44. urtean hil zutenean, Kleopatra semea oinordeko izendatzen saiatu zen, baina ezin izan zuen lortu Oktavioren boterera igotzeagatik (gerora Augusto deitu zioten, eta K.a. 27. urtean Erromako lehen enperadorea izan zen). Orduan, Kleopatrak Ptolomeo XIV.a anaia hiltzeko agindu zuen, eta Zesarion semea, Egiptoko gobernari-kide bihurtu zuen, Ptolomeo XV.a izenarekin.

Erromatar Errepublikako hirugarren gerra zibilean (K.a. 43-42), Kleopatrak Bigarren Triunbiratuarekin bat egin zuen, Oktavio (iloba txiki eta Zesarren oinordekoa), Marco Antonio eta Lepidok osatzen zutena. K.a. 41. urtean, Tarson elkartu ondoren, Marko Antoniorekin harremanetan hasi zen Egiptoko gobernaria, eta hiru seme-alaba jaio ziren: Alejandro Helios, Cleopatra Selene II.a eta Ptolomeo Filadelfo. Antoniok triunbiratuan zuen agintaritza erabili zuen Arsinoe IV.a exekutatzeko, Kleopatraren nahia betez, eta Egiptoko erreginaren alde egin zuen gero eta gehiago, bai finantziazioa lortzeko, bai laguntza militarra emateko Partiar Inperioaren eta Armeniako Erresumaren inbasioetan. Alexandriako Dohaintzetan, Kleopatraren eta Marko Antonioren seme-alabak hainbat lurraldetako gobernari izendatu zituzten, Antonioren agintaritzapean. Horrek, Marco Antonio eta Kleopatraren arteko ezkontzarekin batera, Oktavia Gaztearengandik dibortziatu ondoren, Erromatar Errepublikako laugarren gerra zibila ekarri zuen. Propaganda-gerra hasi ondoren, Oktaviok ihes egitera behartu zituen Antonioren aliatuek Erromako senatutik, eta gerra deklaratu zion Kleopatrari K.a. 32. urtean. Marco Antonio eta Kleopatraren gerra-flota garaitu zuen Oktaviok, Agripa jeneralaren agindupean, K.a. 31. urtean, Aktiumgo guduan. Horren ondoren, Oktavioren tropa erromatarrek Egipto inbaditu zuten K.a. 30. urtean, eta Antoniorenak garaitu zituzten, eta, horren ondoren, bere buruaz beste egin zuen. Kleopatrak jakin zuenean Oktaviok Erromara eraman nahi zuela garaipen-ibilbidean erakusteko, baita egin zuen bere buruaz beste, pozoia hartuz, nahiz eta uste den aspis sugegorri bati hozka egiten utziz hil zela.

Kleopatraren ondarea artelan ugaritan gelditu da, antzinakoak zein modernoak, eta bere bizitzaren dramatizazio ugari literaturan eta beste medio batzuetan. Erromatar historiografiako eta poesia latindarraren zenbait lanek Egiptoko erregina erretratatzen dute, oro har, haren ikuspegi negatibo eta polemikoaren ikuspegia emanez, Erdi Aroko eta Errenazimentuko literaturan iraun zuen ikuspegia. Antzinako arte bisualek Kleopatra irudikatu zuten txanpon erromatar eta ptolomeotarretan, eskulturetan, bustoetan, erliebeetan, kristalezko ontzietan, kameutan eta pinturetan. Pizkundeko artearen eta barrokoaren lan askoren gaia izan zen, hala nola eskulturak, pinturak, olerkiak eta William Shakespeareren Antonio eta Kleopatra (1608) eta Händelen Julio Zesar Egipton (1724) opera. Azkenaldian agertu da: arte ederretan nahiz arte aplikatuetan, satira burleskoetan, Hollywoodeko filmetan, hala nola Elizabeth Taylor-ek interpretatutako Kleopatran (1963), edo marka komertzialen irudi gisa; beraz, XIX. mendetik, «egiptomania»ren pop ikonoa da.

1. ↑ Hölbl 2001, 231 orr. .
2. ↑ Bradford 2000, 13 orr. .
3. ↑ Roller 2010, 1 orr. .

Aipuaren errorea: <ref> tags exist for a group named "Oh", but no corresponding <references group="Oh"/> tag was found