Erdi Aroan, kontzejua Iberiar penintsulako kristau erresumetako toki bateko biztanle guztien batzarra zen, komunitatearentzat garrantzia zuten gaiak aztertzeko egiten zena.[1]
Hitza latinezko concilium hitzetik ekarria da, batzarra esan nahi duena.
Udalerriak sortu zirenean, kontzejuak 50-250 biztanleko herrietan besterik ez zuen iraun eta administrazio-entitate txiki hauek izendatzeko utzi zen[1].
Instituzio hau X. mendean Iberiar Penintsulako erresuma kristauetan, tartean Hego Euskal Herrian zeuden Nafarroako eta Gaztelako Erresumetan, jaio zen[2]. Luis García de Valdeavellano espainiar historialariaren esanetan, bisigodoen conventus publicus vicinorum batzarrean oinarrituta dago[3], baina Julio Valdeónek «Erdi Aroko berariazko sorkuntza» zela uste zuen. Kontzejuetan bildutako herritarrek epeka epeka autogobernu lortu eta jauntxoei bere dominus villae edo bere autoritateak hautatzeko eskubidea aldarrikatu zuten.
- ↑ a b «Kontzeju» Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa.
- ↑ García de Kortazar, José Ángel. (1988). La época medieval. in: Historia de España. 2 Madril: Alianza, 181 or. ISBN 84-206-9567-X..
- ↑ García de Valdeavellano, Luis. (1980). Historia de España (II): de los orígenes a la baja Edad Media. in: Alianza Universidad Textos. 23 Madril: Alianza ISBN 84-206-8993-9..