Kosakoak | |
---|---|
Kuban kosakoen talde bat, XIX. mendean | |
Biztanleak guztira | |
3,5-5 milioi | |
Biztanleria nabarmena duten eskualdeak | |
Hizkuntza | |
Eslaviar hizkuntzak | |
Erlijioa | |
Eliza Ortodoxoa | |
Zerikusia duten beste giza taldeak | |
Turkiar eta Eslaviar |
Kosakoak (ukraineraz: козаки́, translit.: koza'ki; errusieraz: каза́ки, translit.: ka'zaki; singularrean ukraineraz: козак; errusieraz: казак, translit.: kazak) gehienbat ekialdeko eslaviarrak diren etnia bat dira, komunitate demokratiko eta erdi-militarrak eratzen zituztelako ospetsu egin zirenak, eta gehienbat Errusiaren hegoaldean eta Ukrainan bizi direnak. Herri gerraria eta askatasunzalea izan zen, bere trebezia militarragatik eta bere buruarengan zuen konfiantzagatik ezaguna. Izena, ziur aski, quzzaq hitz turkikotik dator, «abenturazalea» edo «gizaki librea» esan nahi duena. Izen hau 1395eko ruteniar agiri batean dago aipatuta lehen aldiz.
Soziopolitikoki, XV. mendetik egundaino kosakoek primitibo demokratiko eta federaltzat har daitekeen barne egitura administratibo bat dute, erabat ez ohikoa, berritzailea eta onartezina Erdi Aroko Europa ekialdeko eta Asiako kasu guztietan.
Kosako modu independentean Europa ekialdeko eta inguruko tokietako historian zehar zenbait populazio gune eta unitate militarrek hartzen duten izen komuna da. Talderik garrantzitsu eta ugarienak ukrainar kosakoak (Козаки)dira, Zaporizhia, Itsaso Beltza, Azov eta Danubian Sich eta errusiar kosakoak (Казаки) dira, Don, Kuban, Terek eta Ural ibaietakoak hurrenez hurren. Hain ezagunak ez direnak kosako poloniarrak (Kozacy) eta kosako tartariarrak (Nağaybäklär) dira.