| Espainiako latifundio nagusiak 1934an eta haien jabeak | |||||
| Ducado de Medinaceli | 79.147 hektarea | ||||
| Ducado de Peñaranda | 51.016 hektarea | ||||
| Ducado de Villahermosa | 47.016 hektarea | ||||
| Ducado de Alba | 34.455 hektarea | ||||
| Marquesado de la Romana | 29.097 hektarea | ||||
| Marquesado de Comillas | 23.720 hektarea | ||||
| Ducado de Fernán-Núñez | 17.733 hektarea | ||||
| Ducado de Arión | 17.667 hektarea | ||||
| Ducado de Infantado | 17.171 hektarea | ||||
| Condado de Romanones | 15.132 hektarea | ||||
| Condado de Torres-Arias | 13.645 hektarea | ||||
| Condado de Sástago | 12.629 hektarea | ||||
| Marquesado de Mirabel | 12.570 hektarea | ||||
| Ducado de Lerma | 11.879 hektarea | ||||
| Iturria: Benjamín Cano Ruiz y José Viadiu, El colectivismo agrario en la Revolución Española | |||||
Latifundioa nekazaritza-ustiapen zabal bati deritzo, teknologia eskasarekin, nekazari langileak (jornalariak) soldata txiki baten turkean gutxieneko mantenimendu lanak eta uzta biltzeko soilik kontratatzen dituena eta lurra bere errendimendu maximotik urrun lantzen duena, produktibitate urriarekin. Sarri, latifundioa egoera sozioekonomiko larrian bizi diren nekazari-taldeekin lotzen da; hori dela eta, nekazaritza-erreforma planteatzen da ustipean arazo honi aurre egitekoa, lurjabeari lurrak espropiatu eta nekazarien artean banatuz edo ustiapenean berrikuntza-prozesu bati ekinez.
Europan dezente murriztu dira antzinako latifundioen neurriak. Hala ere, Balkanetan, Hungarian, eta, bereziki, Andaluzian (Espainia) latifundio ugari dago oraindik ere. Europako handiena, hain zuzen ere, Cádizko Castellar de la Fronterako La Almoraima finka da, 14.109 hektarea dituena[1].
Hegoamerikan latifundio dezente handiak daude, batez ere Argentinan, non Benetton taldeak soilik Chubuteko probintzian 900.000 ha lur dituen[2].
- ↑ (Gaztelaniaz) La Almoraima lursailaren datu orokorrak
- ↑ (Gaztelaniaz) elmundo.es (2007-4-19)