Narkoterrorismo

Narkoterrorismoa, narkotrafikoaren mafien, muturreko talde armatuen eta beste talde matxinatu batzuen arteko lankidetza eta aliantza estrategikoa da. Kontzeptu hau Peruko Fernando Belaúnde Terry presidente ohiak asmatu zuen 1980ko hamarkadan bere poliziaren aurkako erasoak deskribatzerakoan.

Narkoterrorismoa nolabaiteko aliantza natural gisa proposatu ohi da, talde narkoen eta gerrillarien artean gertatzen dena, nahiz eta hauek aurkako helburuak izan, klandestinitatean jarduten dute. Horrela, gainbeheran dauden erakunde asko berriz eratzeko gai dira, narkotrafikoari babes eta babes armatua emateagatik lortzen duten finantziazio boteretsuari esker. Bestalde, droga kartelek etengabeko lehian dauden gobernuen aurrean erantzun militarra emateko gaitasuna lortzen dute.

Mugimendu matxinatuen eta narkotrafikoaren arteko elkarketa, epe luzera, estupefazienteak ekoizten dituzten eskualdeetako herrialdeen (hala nola Andeetako arkua, Kolonbia eta Peru) egonkortasunerako mehatxu gisa ulertzen da.

Kolonbian eta Perun, esaterako, konglomeratu narkoterroristak sortzeak etengabeko intentsitate txikiko gerra-egoera eragin du, eta, beste faktore batzuekin batera, konfrontazio armatua da herrialde bakoitzeko gobernuek aurre egin beharreko arazo larrienetako bat. Erakunde armatu nahiz paramilitarrak, AUC (2006an desmobilizatuak) eta banda kriminalak edo talde armatu antolatuak (BACRIM edo GAO), drogen nazioarteko negozioan eta ekintza terroristetan inplikatuta egon dira; ondorioz, erakunde horiek (aktiboak) talde narkoterroristatzat hartzen dira beren herrialdeetan nahiz munduan.

Andeetako eremutik kanpo, bizikidetza narkoterroristak hainbat gatazka armatu elikatzen ditu munduaren beste alde batzuetan, Afganistanen kasu, opioideen trafikoa, barne borroka tribalekin, mugimendu islamiar armatuekin eta 2003-2006 bitarte, Afganistango okupazioaren ondorioz AEBk herrialdean zuen presentzia militarraren aurkako erresistentziarekin lotuz.