Norvegiera | |
---|---|
norsk | |
Datu orokorrak | |
Lurralde eremua | Norvegia |
Hiztunak | 4,7 milioi |
Rankinga | 107 |
Ofizialtasuna | Norvegia |
Araugilea | Språkrådet (Norvegieraren Kontseilua) |
Hizkuntza sailkapena | |
giza hizkuntza indoeuropar hizkuntzak germaniar hizkuntzak ipar-germaniar hizkuntzak | |
Informazio filologikoa | |
Hizkuntza-tipologia | subjektu aditza objektua, V2 hizkuntza, nominatibo-akusatibo hizkuntza, hizkuntza azentuala, hizkuntza fusionatzailea, hizkuntza sintetikoa, adjective-noun (en) , azentua eta pitch accent (en) |
Denbora gramatikalak | orainaldia, lehenaldia eta geroaldia |
Genero gramatikalak | genero maskulinoa, genero femeninoa, genero neutroa eta genero komuna |
Kasu gramatikalak | nominatiboa, akusatiboa, genitiboa eta datiboa |
Alfabetoa | latindar alfabetoa |
Hizkuntza kodeak | |
ISO 639-1 | no |
ISO 639-2 | nor |
ISO 639-3 | nor |
Ethnologue | nor |
Glottolog | norw1258 |
Wikipedia | no |
ASCL | 1503 |
Linguist List | nor |
IETF | no |
Norvegiera (norsk) germaniar hizkuntza da, Norvegiako ofziala: mendebaleko eskandinaviarren azpitaldekoa da eta suedierarekin eta danierarekin antza handia du.
Bi idaztarau ditu: bokmål («liburu hizkuntza») eta nynorsk («norvegiera berria»). Norvegiarrek bi idaztarauak ikasten dituzte, baina praktikan % 85-90 inguruk lehenengoa erabiltzen du, batez ere hiriko inguruetan: 2000an testuen % 92 bokmålez argitaratu ziren.