Vespasiano

Vespasiano
Irudi gehiago
Erromatar enperadorea 69ko abenduaren 21a - 79ko ekainaren 24a ← Vitelio - Tito → plebeian aedile (en) 38, 39 - Pretore Antzinako Erromako senataria Erromako kontsula
Bizitza
Jaiotza	Falacrinum, K. o. 9ko azaroaren 17a
Herrialdea	Antzinako Erroma
Heriotza	Aquae Cutiliae, K. o. 79ko ekainaren 23a (69 urte) (69 urte)
Hobiratze lekua	Erroma
Heriotza modua	berezko heriotza
Familia
Aita	Tito Flavio Sabino
Ama	Vespasia Polla
Ezkontidea(k)	Domitila Nagusia
Bikotekidea(k)	ikusi Kaenis
Seme-alabak	ikusi Tito Domiziano Domitilla Gaztea
Haurrideak	ikusi Tito Flavio Sabino Flavia Vespasia
Leinua	Flaviar leinu Flavii Sabini (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	latina
Jarduerak
Jarduerak	politikaria eta militarra
Gradua	legatus (en)
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Antzinako Erromako erlijioa

Tito Flavio Vespasiano^[1] (latinez: Imperator Caesar Vespasianus Augustus eta jatorriz Titus Flavius Vespasianus) (K. o. 9ko azaroaren 17a - K. o. 79ko ekainaren 23a) erromatar enperadorea izan zen, Flaviar leinuko lehena. Hurrengo bi enperadoreen (Tito eta Domiziano) aita izan zen. Boterea Lau enperadoretako urte iskanbilatsuan eskuratu zuen. Erreformengatik eta Judearen kontrako kanpainarengatik ezagutzen zaio Vespasianori.

Gazterik sartu zen gudarostean eta, Britainiako konkistan ospea irabazita, Afrikako prokontsul izendatu zuen Neronek. 67. urtean Judeara abiatu zen hebrearren matxinada bat zapaltzera eta Jerusalemgo hiriari setioa jarri zion Neron hil zela jakin zuenean. 69an ekialdeko gudarosteak enperadore izendatu zuen Poetovion (gaur egungo Ptuj, Eslovenia). 70. urtean gudarostea bere seme Titoren ardurapean utzi eta Erromara itzuli zen. Agintari zuhurra izan zen eta egonkortasun politikoa lortzen saiatu zen. Senatuak neurri bereziez baliatzeko aukera eman zion (Lex de imperio Vespasiani), eta, bere semea, Tito, kontsul eta ondorengo, izendatu zuen. Zerga berriak ordainarazi zituen eta, horrela, inperioko ekonomiaren hazkundea lortu zuen. Herri-lan asko eginarazi zuen (Erromako kapitolioa eta koliseoa) eta, probintzietako jendeari erromatar herritartasuna eman zionez, herritarrak alde izan zituen. Bestalde, muga inguruetako babesa sendotu eta lurraldeak kolonizatu zituen.

1. ↑ Latin eta greziar pertsona-izen klasikoak... Euskaltzaindiaren 76. araua