Katedraal fan Canterbury | ||
Lokaasje | ||
lân | Ingelân | |
greefskip | Kent | |
plak | Canterbury | |
adres | 25 The Precincts, Canterbury CT1 2EH | |
koördinaten | 51° 16' N 1° 5' W | |
Tsjerklike gegevens | ||
tsjerkegenoatskip | Anglikaanske Tsjerke | |
aartsbisdom | Canterbury | |
patroanhillige | Kristus de Ferlosser | |
Arsjitektuer | ||
boujier | 1070–1834 | |
boustyl | gotyk | |
monumintale status | UNESCO-wrâlderfgoed | |
Webside | ||
www.canterbury-cathedral.org | ||
Kaart | ||
De Katedraal fan Canterbury yn it Ingelske greefskip Kent is ien fan 'e âldste en meast ferneamde kristlike gebouwen yn Ingelân. It is de katedraal fan 'e aartsbiskop fan Canterbury, de lieder fan de Church of England en symboalysk lieder fan 'e anglikaanske mienskip fan 'e wrâld. De formele namme is de Katedraal en Metropolityske Tsjerke fan Kristus yn Canterbury.
Stifte yn 597 waard de katedraal folslein op 'e nij boud tusken 1070 en 1077. Oan it begjin fan de 12e iuw waard it eastlike ein in stik grutte makke en nei in brân yn 1174 foar it measte weropboud yn goatyske styl mei mear útwreidings nei it easten ta om de grutte kliber pylgers op te fangen, dy't by de skryn fan Thomas Becket hulde brochten, de aartsbiskop dy't yn 1170 yn de katedraal fermoarde waard. It Normandyske skip en de krúsbeuken oerlibben oant de lette 14e iuw, doe't se ôfbrutsen waarden om plak te meitsjen foar de hjoeddeiske bou.
Foar de Ingelske reformaasje makke de katedraal diel út fan in benediktynske kleastermienskip dy't bekend stie as Christ Church Canterbury.
Mei syn 72 meter hege fieringstoer, de saneamde Bell Harry, foarmet de katedraal in masterlik foarbyld fan romaanske en goatyske boukeunst. Tegearre mei de abdij fan Canterbury en de âlde Church of St. Martin stiet de katedraal ynskreaun op 'e list fan it UNESCO-wrâlderfgoed.