Leviticus

Leviticus (in Latynske namme dy't ûntliend is oan it Grykske Λευιτικός, Leuitikos, dat "Oangeande de Leviten" betsjut), yn it oarspronklike Hebriuwsk: ויקרא, Vayikra ("En Hy Rôp"), is it trêde boek yn sawol de joadske as de kristlike Bibel. Yn 'e joadske Tenach falt it ûnder de Torah (de "Leare" of "Wet"); yn it Alde Testamint fan 'e kristlike Bibel falt it ûnder de Wet. Leviticus, wêrfan't de titel ferwiist nei de Leviten, de Israelityske stamme dy't alle preesters levere), beskriuwt op yngeande wize de foarskriften en ferboaden fan 'e joadske wet. Dêrby stipet it boek op twa krúsjale leauwenseleminten: yn it foarste plak dat de wrâld skepen is om "tige goed" (Genesis 1:31) te wêzen, en dat noch altiten de mooglikheid bestiet om dy steat te berikken, ek al is de skepping kwetsber foar sûnde en besmoarging; en oard dat de trouwe neilibbing fan 'e beskreaune rituëlen de oanwêzichheid fan God tichterby bringt, wylst it negearjen of ferbrekken fan 'e foarskriften de harmony tusken God en de wrâld teneate docht. De earste folsleine Fryske oersetting fan Leviticus stie yn 'e fertaling fan it Alde Testamint, fan dû. Geart Aeilco Wumkes en Eeltsje Boates Folkertsma, dy't yn 1943 útkaam.