Resepsje-estetyk of resepsje-estetika is in yn de sechstiger jierren ûntstiene dissipline yn de literatuerwittenskip dy’t ûndersiket hoe’t in tekst of keunstwurk troch harker, lêzer of sjogger ûntfongen wurdt. Hans Robert Jauss (Literaturgeschichte als Provokation, 1970) en Wolfgang Iser (Die Appellstruktur der Texte, 1970) yntrodusearren dy nije, op de lêzer rjochte ûndersyksmetoade (de "Konstanzer Schule"). Se stelden in skema op wêrmei’t de resepsje, de wize dêr’t wat op ûntfongen wurdt troch it publyk, fan in literêr wurk ûndersocht wurde koe. Dy streaming kin sjoen wurde as in reaksje op literatuerbeneiering dêr’t analize en ynterpretaasje sintraal by steane.