Skotsk-Ingelsk | ||
algemien | ||
eigen namme | Scottish English | |
lânseigen yn | Grut-Brittanje | |
tal sprekkers | 4,5 miljoen (2011) | |
skrift | Latynsk alfabet | |
taalbesibskip | ||
taalfamylje | ● Yndo-Jeropeesk ● Germaansk ● Westgermaansk ● Noardwestgermaansk ● Angelsaksysk ● Ingelsk ● Skotsk-Ingelsk | |
dialekten | Heechlânsk-Ingelsk | |
taalstatus | ||
offisjele status | ● Grut-Brittanje: ● Skotlân (de facto) | |
erkenning as minderheidstaal |
(gjin erkenning) |
It Skotsk-Ingelsk (Skotsk-Ingelsk: Scottish English) is de gongbere oantsjutting foar de taalfarianten fan 'e Ingelske taal sa't dy yn it Britske lânsdiel Skotlân sprutsen wurde. De wichtichste fariëteit stiet bekend as it Standert-Skotsk-Ingelsk (Standard Scottish English) of ek wol as it Skotsk Standertingelsk (Scottish Standard English), ôfkoarte ta SSE. Dat is it karakteristike spraakgebrûk fan 'e Ingelske taal troch de befolking fan Skotlân en de akseptearre noarm yn it ûnderwiis dêre, en kin sadwaande beskôge wurde as de de facto offisjele taal fan Skotlân.
It Skotsk-Ingelsk moat net betize wurde mei it Skotsk, dat in selsstannige mar nau oan it Ingelsk besibbe Westgermaanske taal is, noch mei it Skotsk-Gaelysk, de Keltyske taal dy't noch troch in lytse minderheid fan 'e Skotske befolking yn 'e Heechlannen en op 'e Hebriden sprutsen wurdt. In aparte foarm fan Skotsk-Ingelsk is it Heechlânsk-Ingelsk, dat in mear troch it Skotsk-Gaelysk beynfloede Ingelske taalfoarm is. Skotsk-Ingelsk ferskilt fan it Standertingelsk fan Ingelân troch in eigen útspraak, troch ôfwikings yn 'e grammatika en troch tafoegings oan en weilittings út 'e wurdskat. Dit ûnderskie is grutdiels werom te fieren op 'e ynfloed fan it Skotsk op it Ingelsk sa't dat yn Skotlân praat wurdt.