De Weimarrepublyk is de namme fan it Dútske Ryk yn it tiidrek 1918-1933. De namme komt fan it plak Weimar, dêr't de republyk neffens de konstitúsje fan 1919 ûntstien is. It wie de opfolger fan it Dútske Keizerryk nei't keizer Willem II ôfsetten wie. De republyk wie de earste folsleine demokrasy yn Dútslân, wylst de Bûnsrepublyk nei 1949 de twadde wie. Oan it haad stie in troch it folk keazen rykspresidint. Earst wie de sosjaaldemokraat Friedrich Ebert rykspresidint en letter de konservative generaal Paul von Hindenburg. Guon parten fan de grûnwet en gewoanten fan de Weimarrepublyk libje noch hieltyd troch yn it hjoeddeiske Dútslân.
De republyk hie in dreech begjin, om't it fêst siet oan betellings foar de gefolchskeafergoedings fan de Earste Wrâldoarloch neffens it Ferdrach fan Versailles. Ek moast it lân ôfstean. Yn it lân sels wiene der konflikten en rebûljes tusken ferskate groepen. Ekstreme groepen lykas kommunisten en nasjonaalsosjalisten krigen mear oanhing, benammen nei de Krisis fan 1929. Yn 1933 wist de nasjonaalsosjalistyske lieder Adolf Hitler de macht oer te nimmen en feroare er de republyk yn in diktatuer. De namme waard feroare nei Tredde Ryk.