Academicismo

Historia da arte Por período Arte prehistórica Arte paleolítica Arte rupestre Arte neolítica Arte antiga Arte paleolítica Arte mesopotámica Arte suméria Arte asiria Arte babilónica Arte persa Arte sasanida Arte exipcia Arte celta Arte xermánica Arte fenicia Arte exea Arte cicládica Arte minoica Arte micénica Antigüidade clásica Arte etrusca Arte grega Arte romana Arte paleocristiá Arte medieval Arte bizantina Arte islámica Arte prerrománica Arte xermánica Arte insular Arte anglosaxoa Arte celta Arte visigótica Arte merovinxia Arte carolinxia Arte otoniana Arte románica Arte mudéxar Arte gótica Arte da I. Moderna Renacemento Manierismo Barroco Rococó Neoclasicismo Academicismo Romanticismo Arte moderna Nazarenos Prerrafaelitas Realismo Naturalismo Impresionismo Postimpresionismo Puntillismo Divisionismo Simbolismo Art Nouveau Expresionismo Fauvismo Die Brücke Der Blaue Reiter Vangardas Arte abstrata Neoplasticismo Cubismo Construtivismo Bauhaus Suprematismo Realismo socialista Dadaísmo Surrealismo Futurismo A. contemporánea Pop art Op art New Dada Minimalismo Neoconcretismo Arte conceptual Happening Performance Instalacións Land art Hiperrealismo Por expresión Arquitectura – Pintura Escultura – Deseño Literatura – Música Teatro – Cinema

Commons ten máis contidos multimedia sobre:  Academicismo

Chámase academicismo á corrente artística que se desenvolve principalmente en Francia ó longo do século XIX e que responde ás instrucións da Academia das Artes de Francia e ó gusto medio burgués. Non deixa así a todo de ser unha dexeneración do Clasicismo. Fóxese do realismo (isto é, dos aspectos máis desagradables da realidade), pero carece da grandeza do Clasicismo.

Empréganse os mesmos patróns unha e outra vez xa que non se busca unha beleza ideal partindo das belezas reais, o cal é propio do Clasicismo, que resulta ser un idealismo con base na realidade pola súa suma de experiencia.

O academicismo non é a fermosura ideal, pero tampouco é o feo; unicamente busca obxectos para seren consumidos. Trátase de representar idealmente a realidade a fin de manexala ou controlala.

En xeral, o poder e as institucións francesas favoreceron estas tendencias porque non xeraban problemas; esta é a causa pola que posteriores réximes políticos totalitarios impulsaron a súa recuperación.