Apolo

Apolo
Deus dos oráculos, a curación, o tiro con arco, a música e as artes, a luz solar, o coñecemento, os rabaños e a protección dos mozos.
Membro da relixión grega e dos Deuses olímpicos
Apolo de Belvedere c. -120 a -140.
Morada	Monte Olimpo
Planeta	Sol Mercurio[1] (antigüidade)
Animais	Corvo, cisne e lobo
Símbolos	Lira, coroa de loureiro, Pitón, arco e frechas
Árbore	Loureiro e alcipreste
Día	Domingo (hēmérā Apóllōnos)
Información persoal
Nacemento	Delos
Pais	Zeus e Leto
Irmáns	Artemisa (xemelga), Angelos, Afrodita, Ares, Atenea, Dioniso, Éaco, Enío, Eris, Ersa, Hebe, Helena de Troia, Hefesto, Heracles, Hermes, Ilitía, Minos, Pandia, Perséfone, Perseo, Radamantis, as Cárites, as Horas, as Litae, as Musas e as Moiras
Fillos	Asclepio, Aristeo, Coribantes, Himeneo, Apollonis, Anfiarao, Anio, Apis, Cicno, Eurídice, Femónoe, Filamón, Heitor, Lino de Tracia, Licomedes, Melaneo de Ecalia, Melite, Mileto, Mopso, Oaxes, Oncius, Orfeo, Troilo, Tenerus, Trofonio e varios outros.

Apolo (en grego antigo: Ἀπόλλωνος; Apóllōnos) é un dos deuses olímpicos na relixión grega clásica e na Roma antiga, presente nas mitoloxías grega e romana. Apolo é a divindade nacional dos gregos, e foi recoñecido como o deus do tiro con arco, a música e a danza, a verdade e a profecía, a curación e as enfermidades, o Sol e a luz, a poesía e moito atributos máis. Un dos deuses gregos máis importantes e complexos, era fillo de Zeus e de Leto, e irmán xemelgo de Artemisa, deusa da caza. Visto como o deus máis fermoso e o ideal dos kouros (efebo, ou un mozo imberbe e atlético), Apolo é considerado o máis grego de todos os deuses. Apolo é coñecido na mitoloxía etrusca (influenciada pola grega) como Apulu.^[2]

Asentouse no santuario de Delfos, tras dar morte a serpe Pitón, e estableceu alí o seu principal oráculo como deus da adiviñación e a mántica. É tamén o deus da música, a medicina e a poesía e como tal preside o coro das nove Musas, que viven no monte Helicón. A súa beleza era extraordinaria, aínda que ningún mortal o vira nunca, xa que a luz que desprendía deixaba cego a quen o mirara. É tamén o nome que recibiu a misión da NASA que levou ó home á Lúa (Apollo program).

1. ↑ Price, Fred W. (1994). The Planet Observer's Handbook. Nova York: Cambridge University Press. p. 75. ISBN 0-521-78981-8. 
2. ↑ Krauskopf, I. 2006. "The Grave and Beyond." The Religion of the Etruscans. editado por N. de Grummond e E. Simon. Austin: University of Texas Press. p. vii, p. 73-75.